TRİGORİN - Not alıyorum... Bir konu geldi de aklıma... (Defteri cebine koyar.) Küçük bir hikâye konusu. Çocukluğundan beri göl kıyısında yaşayan bir genç kız var, sizin gibi biri; tıpkı bir martı gibi seviyor bu gölü ve bir martı gibi de mutlu ve özgür. Günün birinde bir adam geliyor oraya, kızı görüyor ve yapacak başka bir işi olmadığından yazık ediyor kıza, tıpkı bu martı gibi...
Hiç de estetik olmayan görsellerle karşınızdayım. Taşınıyoruz.
İlk kitaplardan başladım. Zaman içinde bir hayli kitap toplamışız evimize. Elime aldığım her kitap bir milisaniyeliğine de olsa beni başka bir ana götürüyor.
Annemin genç kızlığında İsmet Özel’e, Rasim Özdenören’e imzalattığı neredeyse o her yeri çizili kitaplar. Annemin ben 10
Sigarayı söndürdüm, odaya girdim. Gözüm karanlığa alışmıştı. Akrobatı açmama gerek yoktu. Zaten
Müzeyyen, evde yoktu.
Tek harekette bütün ışıkları yaktım. Ufaklığın odasına daldım, boştu. Göze görünebilecek, not
bırakılabilecek her yere baktım. Bir daha, bir daha baktım. Telefonun yanındaki not defterine, not
defterindeki yazılara, yazıların
hatırla sevgilim, mutlaka sen de hatırla o kadar çok kovaladık ki hayat içersinde kendi kendimizi, mecali kalmadı hayatların başka hayatları yakalamaya!
‘beni sevmene izin vermeyeceğim’ diye yazmıştın kapımdaki not defterine;
ben de eklemişim altına:
‘aşkı dövmek lazım kalbe terbiyesizlik ettiğinde!..’
Benim de bir hikâyem olmalı , yaşadığıma dair küçük bir not bırakmalıyım zamana : Ahşap çürüse de diyorum , vicdan çürümez...
Sana verilen kırık nottum ben.Hiç silinmeyen,kurtarılmayan kırık not.
Küçük sevinçleri bekler insan, büyük mutsuzluklara da sırf bunun için katlanır zaten...
Sayfa 69Kitabı okudu
