Maksim Gorki'nin otobiyogrofik üçlemesinin 2.kitabı.
Hayatının 10 yaşına kadar ki bölümünü anlattığı(
Çocukluğum) u okurken bu kadar ayrıntıyı ,nasihatleri nasıl hatırlayabiliyor diye düşünürken, 10 -15 yaş aralığını anlattığı bu kitabının hacminin, öncekinin 2 katı olması pek şaşırtmadı. Ayrıca Çocukluğum'a
Gerçektir..Ama bana ait değil..
~
Bugün kendimle barışmaya karar verdim. Aldım vicdanımı karşıma bu yorgunluk yetmez mi(?!) diye sordum. Ses etmedi durdu ve bir kez daha sızladı.
Ah! dedi ah! Anladım bir kez de onu yorduğum için sızladı vicdanım.
Ertelenmiş bir uykum ve hep kendimden yorulmuşluğum var benim. Artık erken uyuyacağım..
"Ahmet Arif'in de dediği gibi...
Belki de
Alıyorum ne varsa sırtıma, bin eşek yükü gibi yükleniyorum. Oysa o yükün sahibi var, bıraksam o yük görevini yapıp çekilip gidecek yanımdan. Bıraksam rahat edeceğim... Lakin birakmıyorum. Ver diyor Yaradan, ver o yükü ben hallederim... Yo, diyorum, bırakmam, bu yük benim... Bırak diyor Yaradan, değil mi ki yük de benim, yol da benim, hüküm ve irade de benim... Bense hayır diyorum, küçüklüğüme, acizliğime bakmadan, yo, ben hallederim... Büyüklenmelere giriyor, yükün iplerini gevşetmek yerine ellerimi daha da kasıyorum. Ne ki çocukların sorumluluğu bende, ne ki anneyim. Ben, ben dedikçe, çekiliyor aradan Yaradan... Yük on bin eşek yükü oluyor, yük taşınmaz hale geliyor. Cebelleşiyorum, boğuluyorum, eziliyorum... Sonra bir tohuma işaret ediyor Allah. Çağırıyor beni yanına... Bak diyor tohum, teslim oldum kurtuldum. Bak, fırtına geldi mi dala yapışmak, direnmek yerine kendimi O'nun iradesine terk ediyorum. Kanatlarımın içindeki tohumu aman bir şey olmasın deyip, sarıp sarmalamak yerine tohumun sahibine bırakıyorum. İşim kolay, derdim yok. Zaten o tohum esasen benim değil ki... Ben basit bir emanetçiyim. İçimde tutmam gerektiği kadar tutuyor, bırakmak zamanı geldiğinde direnmeden bırakıyorum...
Sayfa 151 - tutikitapKitabı okudu
Uzun süredir karanlık, derin bir çukurda yaşıyordum gözlerim görmüyor, kulaklarım duymuyordu bütün duyularımı yitirmiş, yarı ölü yarı diri bir varlığa dönüşmüşüm gibi hissediyordum.
Sayfa 126 - İş Bankası yayınlarıKitabı okudu
Yusuf Hayaloğlu - Dokunma Yanarsın
Çocukluğum çıraklıkta geçti,
Kir-pas içinde.
Gençliğim korsan yürüyüşlerde, mitinglerde.
Hapse erken düştüm,
Copla erken tanıştım,
Küçük voltalardan bıktım usandım!