youtu.be/9IdjC1RwCGQ
Bir keresinde onu dans ederken gördüm, Balzac heykelinin önünde. Yüzü çok güzeldi, dansı harikaydı. Kuğunun ölmeden önceki son şarkısı gibi gülümsedi. Bir zamanlar olduğu herşeydi. O anı çaldım ve zihnime kilitledim. Orada durup beni rahatlatması için son günlerimde.
Auguste Renoir
Âh mine’l Âşk
Kevser’i âteş-nihâdın aşk
Dûzah-ı cennet-nümânın adı aşk
Bir lügat gördüm cünün isminde ben
Anda hep cevr ü cefânın adı aşk
Kan ağlasın bu dîde-i dür-bârım ağlasın
Ansın benim o yâr-i vefâdarım ağlasın
Çeşm ü dehân ü ârız u ruhsârım ağlasın
Başdan başa bu cism-i siyehkârım ağlasın
Ağyârım ağlasın bana hem yârım ağlasın
Guş eyleyen hikâyet-i Esrâr’ın ağlasın
Galib’ in Esrar için yazdığı mersiye “o kadar üzülür ki, arkasından yazdığı mersiye âdeta söze dönüşmüş gözyaşlarıdır.”Kitabı okudu
" Yerdeki ıslaklık geceleyin düşen çiyden değil, gözlerine duman kaçan yıldızların gözyaşlarındandır. "
" Pişmek, mecazen olgunlaşmayı ifade etmektedir; yanmak ise daha yüksek bir merhale. "
Biri var pencerede
Pencere önlerinde ağlar duruyor.
Bahara geç kavuşur, sevgilim, büyük dağlar.
" Faruk Nafiz Çamlıbel "
Sayfa 165Kitabı okudu
