Bir düşünün. İntihar etmek üzeresiniz. Bir adam hayatınızı kurtarıyor, ama karşılığında sizinle bir anlaşma yapıyor. Bundan sonra o ne söylerse sorgusuz sualsiz yapacaksınız. Kendi iyiliğiniz için... Çaresiz, kabul ediyorsunuz ve hayatınızın iplerini tıpkı bir kukla gibi başkasının ellerine bırakıyorsunuz. Ve hayatınız eskisinden çok daha güzel oluyor. Yine de şüpheleriniz var: Bu adam aslında kim? Çevresindeki gizemli kişilerin sırrı ne? Sizden aslında ne istiyor?
Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın!.. Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz.
Kukla iken, ne kadar gülünç bir yaratıkmışım. Şimdi ise söz dinleyen, akıllı, çalışkan bir çocuk olduğum için, çok sevinçliyim, daha önemlisi dünyanın en mutlu insanıyım...
"Gözleri içine düşmüş kırık bir kukla gibiyim."
Bir akıl hastasının bu lafı içebakış üzerine olan eserlerin tamamına ağır basar.
