Annem
Aldılar beni ana bir gece aşk ocağına.
Nice senedir yanarım aşkın ataşında.
Korkma öldürmez beni dünyanın yalanında.
Allah şahittir her anımda olana.
Bir çıra ararım nicedir yolum aydınlana.
Her şeyden çekti beni bir boşluğa.
Hep derim kendime günahlarını unutma,
Ölüm bir gün gelecek, kol gezer yanında.
Hasretlik yaktı bedenimi, o da içimde bir yara.
Girse de şehirler aramıza, gönlüm senin yanında.
Gurbet zor gelmez, ateşi içinde taşıyana,
Sende beni ararsan gönlünden ayrı tutma.
Gönülden sevene uzaklar yoktur.
Sevmek er işidir, analar sevgi doğurur.
Sen gözümde bir anadan dahi ayrı dur,
Gönlümde yerin, Allah’a dost bir kul.
Gel anam sarılayım sana.
Gül bahçesine dönmüş bağrında,
Ciğerim bir iki nefes ala.
İçimde olan sessiz çığlığım, omzunda son bula.
Aşk neydi?
Ey Güneş!
Benim sana dargınlığım var,
Senin yüzünden soldu
daha yaşamadan kaç bahar..
Sen, Gece'min katilisin,
Sessiz ve usulca gider sen gelince.
Ne diye parlarsın gök yüzünde,
Isıtmayacaksan buz gibi kalpleri...
Susam artık yıllarca, yüz yıllarca
Ağrımın köhnemiş çağrısını konuşturmasam;
Sussam, artık bu aşkı konuşmasam.
Kuraklığım arttıkça sulardan uzaklaşsam,
Yetmese, yangınımın alazından kül çalsam
Ve toplayıp o külleri kalbime bin yıllarca ağlasam….
Sussam yıllarca, yüz yıllarca.
Hasret kalsam uzak, uzak sulara;
Yine, yine yumruğumu vurup omzuma:
“Aldırma!” derim oğlum,
“Aşık yoksa, aşk olsun….”
Ve toplayıp kendimi bağışlarım o aşka.
Yine dağ…
Yine dağ!
Toplayıp kendimi bağışladım bir aşka…
Yılmaz Odabaşı
🎼 youtu.be/0PFeY-SQZYE?si=...
❀••
Duy şikayet etmede her an bu ney,
Anlatır hep ayrılıklardan bu ney.
Der ki feryadım kamışlıktan gelir,
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.
BEN DE BURAYA BİR ŞİİR BIRAKIR, ÇAY DEMLEMEYE GİDERİM...
İnmiş perde, kimseler bilmez,
Gölgeler ki; dirhem sır vermez,
Akıl ermez, kelam yetmez.
Sen anlamadın, ben anlatamadım.
Sevdadır bu, ebed de bitmez...
Hep uzaktan seyrettim,
Hep ara'lıktan.!