Yakup Cemil Bey sükûtla mukabele etmektense işi kalenderliğe ve şakaya boğmak isteyerek dedi ki:
-Müstantik, sana bir şey söyleyeyim. Her dediğimi yazıyorsun. Fakat şimdi söylediklerimi yazma!
-Hele anlat bakayım ne diyeceksin?
-İttihatçının biri kendisini hayat sigortasına geçirmek istemiş, doktor muayenesini yaptırmış, sigorta şirketinde bütün muamelesi bitmiş. Sigorta memuru kağıdı imza edip vermek için İttihatçının adını, yaşını, babasını, ikametgâhını sorduktan sonra "Sanatın nedir" sualine karşı bizim arkadaş da "İttihatçıyım" deyince, sigorta memuru: "O halde muameleniz ikmal edilemez, sizi sigorta edemem çünkü bizim kumpanya sehpaya çekilmesi muhakkak olanları sigorta etmez! Halbuki siz İttihatçısınız, İttihatçılar ecellerinden ölmezler, mutlaka salıncağa binerler!" demiş.
Müstantik ciddi bir tavırla sordu:
-Ne demek istiyorsun?
Yakup Cemil Bey gülerek dedi ki:
-Galiba sen de beni salıncağa bindireceksin! Bu suallerinden öyle anlıyorum. Fakat sana bir şey söyleyeyim müstantik. Benimle Murat şişmanız, ipe pek yakışmayacağız ama Nevzat uzundur, iyi gelecek!
23 Temmuz 1908 İkinci Meşrutiyet ilan edildi.
İstibdata, İttihatçılar tarafından balans ayarı verilmiş oldu.
Bu uğurda mücadele eden şehitlere, Tanrı rahmet etsin.
Ölümün gölgesi vadisinin içinden yürürken,
Hayatıma bir bakıyorum.
Ve hiçbir şey kalmadığını fark ediyorum...
Okur Takip Önerileri
"Kendini savunarak ölmekle, savunmasız ölmek arasındaki farkı anlamayanlara sözümüz yok."
-Cemal Paşa
Ve Enver Paşa bir kez daha seslendi Kuşçubaşı'ya:
Ümitsizlik içinde ümit bulan sen de mi tükendin? Herkes tükenebilir ama bizim tükenmeye hakkımız yok Eşref!
Paşa, kumandan hepimiz gideceğiz. Cümlemiz sana diğren olacağız. Kanımızın son damlasını vatanın, meşrutiyet'in istihsali için dökmekten, bu uğurda güle güle can vermekten ictinap eden içimizde bir kişi bile yoktur. Hepimiz hazır, emrinize muntazırız !
-Bir İttihatçı subay
İttihatçı fedailer Trablusgarp'ta, Balkanlar’da vatanı savunurken, ortalığı boş bulup darbe yapan halaskâr zabitan güruhunun elinden meşru hükûmetimizi geri aldığımız Babı-Ali baskını’nın 107. yılı kutlu olsun.
Aslında bu muazzam olay 23 Ocak 1913'te gerçekleşmiştir. Ben bu kahraman fedaileri bugün de anmak istedim.
Yüce felek ikbal nasib etmeyince,
İkbal yiğitlikle ele geçmez...
«Biliyor musunuz hiç dostum yok; olmasını da istemiyorum. Herkesle iyi geçiniyorum; ama, kimsenin bana yaklaşmasına izin vermiyorum.»
[12 Temmuz 1912 | Trablusgarp]
Enver Paşa
Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,
Günler şu heyûlâyı da er, geç, silecektir.
Rahmetle anılmak, ebediyyet budur amma,
Sessiz yaşadım, kim beni, nerden bilecektir?