Körlük, bir nevi ölüm.
Sayfa 78
Biz ki başları aynı kitaplara eğilen kimseleriz. Bizden yakın akraba mı olur?
Sayfa 73
Ölmek unutulmaktır. Hatırlandıkça yaşıyoruz.
Sayfa 181Kitabı okudu
Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım ve kitapdaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim. Kitap benim has bahçemdi. Hayat yolculuğumun sınır taşları kitaplardı.
Sayfa 50Kitabı okudu
Ölmek istiyorum, dekorsuz, poz almadan.Batan bir güneş gibi ihtişamla değil, kaderin bileklerime taktığı prangalardan kurtulmak için ölmek. Mütevazı bir odadan süslü bir salona geçer gibi, realiteden tarihe geçmek umurumda değil.
Sayfa 79Kitabı okudu
Siz ki anavatandan bile kovulmuşsunuz.
Habasatle kaynaşmış, şerle yoğrulmuşsunuz.
İnsanlığın, tarihin lanetlerle andığı
Ufkumuzda tüneyen bir alay baykuşusunuz.
Cemil Meriç
Şiirde bir Bâkî, bir Fuzulî, bir Nedim, bir Şeyh Galip hâlâ rakipsiz. Hamit veya Fikret, Haşim veya Yahya Kemal, Necip Fazıl veya Nâzım Hikmet. Himalayalar’da birer zirve.
Kültürümüzün Kırk Ambarı:Cemil MERİÇ
Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım, karanlığa o kadar alışmışsınız ki, yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi. Aydın gölgesinden korkuyor. Kafası ile düşünen adamın tutunabileceği dal yok.
Sayfa 150Kitabı okudu
Meselâ Elit Pastanesi'nin müdavimlerinden Salah Birsel, "Elit'e gelenlerin en kültürlüsü, en bilgisi Cemil Meriç'ti. Fransızcanın elenikasını bilir, gece gündüz de okurdu. Bu yüzden gözlerinin gücünü her gün biraz daha yitirdi. Ne var ki o buna hiç aldırmaz, odasında masanın üzerine sandalyeyi koyar, kendisi de sandalyeye çıkarak kitabını ampule 30 santim uzaklıkta okurdu. Bunu elektrik ampulünü aşağıya kadar iletecek kordona verecek parası olmadığı için yapardı. Bunca parasız oluşunun nedeni ise eline geçen paranın tümünün kitabı yatırması idi."
Sayfa 50Kitabı okudu
İrfan Meyveleri!
Hiçbir şeye ihtiyacım yok, hiçbir ihtirasım yoktur. Bir kelime ile Müslüman olmak istiyorum. Falan sınıfta değil de Müslüman hangi sınıftansa o sınıftan olmak istiyorum.
Sayfa 174Kitabı okudu