Ne dermişlerdi?
Bir başkasının gözyaşları üzerine kurulan mutluluk, kumdan kale gibidir, ilk dalgada yıkılır...
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Ben kumdan bir kale yaptım ki bize
Kimse dokunmasın bu sevgimize
Bu masalı gören olmasın diye
Kâğıttan gemiler saldım denize
...
Sen iste; emrinde kahramanlarım
Kurşun askerlerim
Oyuncaklarım
Seni üzerlerse haber ver bana
Ben senin kapında nöbet beklerim
Çünkü ben severken çocuk gibiyim
Küsersem, kızarsam anla sen beni
Oyunu bozarsam anla sen beni
Ali'nin, Ayşe'yi çok sevdiğini
Duvara yazarsam anla sen beni... 🍂
Kimse neye doğru koştuğunu bilmeden öylesi bir kararlılıkla koşamaz.
Sayfa 24 - GO! Kitap Yayınları
Kumdan bir kalenin içindeymişim, güçlü bir rüzgar esince kale üzerime yıkılmış.
Kendimi kıyıya vuran dalgalarla eksilerek azalan kumdan bir kale gibi hissediyorum , yani zihnim böyle hissediyor.
