Tüm bombalar tükenene, tüm uçaklar kullanılmaz hale gelene kadar savaş bitmek bilmedi. Ve o zamana kadar, tabii ki çok ileri gitmişlerdi.
Sayfa 91 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bizden bin beş yüz kilometre uzaklıktaki ülkeler savaşmak istediler diye biz neden ölmek zorunda kalalım ki? Lanet olsun, hiç adil değil bu.
Sayfa 47 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Buna engel olmanın tek bir çaresi vardı; o da onları bu aptallıkkarından sıyırıp adam akıllı eğitmekti.
Sayfa 287 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Artık daha fazla devam etmeye çalışmanın bir anlamı yoktu. Burası ölmek için en güzel yerdi.
Sayfa 283 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir insanı öldüğü haliyle hatırlamak istemezsin, yaşarkenki haliyle hatırlamak istersin.
Sayfa 67 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bazı oyunlar kaybettiğin zaman bile eğlencelidir.
Daha başlamadan kaybedeceğini bilsen de...
Sayfa 70 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Belki de biz böyle bir dünyayı hak etmek için fazlasıyla aptaldık.
Sayfa 92 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın sonu değil ki bu. Yalnızca bizim sonumuz. Dünya eskiden nasılsa yine öyle devam edecek. Tek farkla, artık biz olmayacağız. Hatta bizsiz gayet de iyi idare eder deme cüretini bile gösterebilirim.
Sayfa 92 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bazı saçma hataları durduramazsın.
Sayfa 286 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
İşte böyle kopar kıyamet
Gümbürtüyle değil iç çekip ağlayışla.
Sayfa 7 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ölmekten korktuğum için değil, dedi. Bir gün hepimiz ölmek zorundayız. Ben kaçıracağım şeyler yüzünden korkuyorum...
Sayfa 47 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Peki, ya ben? Ya ben? Seni kilometrelerce kumsalda arayan ben, ağlayarak adını bağıran ve peşinden dünyanın öbür ucuna kadar gelebilecek olan ben?
Sayfa 24
Bir gün sığ sandığım kumsalda yer ayağımın altından kayıverdi. Kütüphanenin korunağı, maunun sağlamlığı, değişmez sanılan her şey buhardanmış gibi yok oldu. Derin ve karanlık bir girdapta kaybolmuştum.
Sayfa 17Kitabı okudu
Canımın çiçeği; gününün ne kadar zor geçtiğini bilen günün sonunda sana sarılmayı en azından arayıp sesini duymayı seni dinlemeyi bilecek biriyle kal. Seni hasta edebilecek her şeyden uzak dur, bir kumsalda rüzgarın yüzünde dans edişinde huzur bul, şehrin hiç görmediğin bir yerinde gün batımını gör cildine değen sıcaklık içindeki bahçede çiçekler yeşertsin. Öz saygını, sevgini kendinden eksiltme. İnsanlar sokaklar kadar karanlık olabiliyor o yolları aydınlatmak için çabalamak zorunda olmadığın gerçeğini benimse. Belki şimdi bazı şeyler acıtmayı bırakmayacak ama yarın duracak çünkü hala bir geleceğin var..