İnsan özlem duyduğu geçmişten bahsederken, çocuk olduğu yılları aradığının farkına varınca, günümüzde evde kös kös oturup tablet bilgisayar ve akıllı telefon başında neleri kaçırıklarının farkında bile olmayan çocukları kıskanıyor.
Kıskanmaktan kastım kötü niyetli hınç dolu bir kıskançlık değil. Özellikle de 80'ler ve 90'larda çocuk olan bu günün büyükleri için, toprağa belenmeden, çamura bulaşmadan, düşüp kolunu bacağını yaralamadan geçen bir çocukluk, çocukluk değildir ki onun gözünde. Ben şahsen onlardan biriyim ve boş arsada ya da sokak arasında top peşinde koşuştururken bize söylenen, çıkardığımız seslerden "rahatsız" olduğu gerekçesiyle homurdanan o zamanın büyüklerini şimdi daha iyi anlıyorum. Ama gelin görün ki bu günün eve hapsolmuş çocukları bize o homurdanma fırsatını dahi vermiyor...