Hayatta kalmak yaşamakla bir tutulmaz ki…
" ... zaman taşkın bir dere gibi akıyor bu mahallenin içinden. Kimi o derenin suyunu içiyor, kimi o suda kirlerini temizliyor, kimi de içinde boğuluyor."
İnsanların kaderini aslında tanrılar değil yine insanlar yazar.
Her kötü kendi kimyası içinde aynı acıyı verir.
Hayat üstünde inattan kaskatı bir elbise.
Nasıl bir dünya burası ? Herkes nereye gitti. Dilimi konuşan kimse yok mu?
Hayat, katılaşmaya yüz tutmuş kimyası bozuk bir sıvı ağır ağır aşağıya doğru akıyordu. Ve ben bu kimyanın oluşmasında payıma düşen sorumluluğu bir türlü tarif edemiyordum.
Yeryüzünde herkes iki hayat birden yaşar. Biri tenine dokunan gerçek hayattır, öbürü aklını başından alan hayali hayat.
İnsanların kaderini aslında tanrılar değil yine insanlar yazar.
Değerler yeniden belirleniyor burada. Her ölü yeniden diriliyor.
Sayfa 92 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu