Sanırım tek başıma daha iyiydim.
Çevremi bir gül bahçesiyle süsledim.
Umarım, dikenleri batmaz ayaklarına.
Umarım, sınırı geçmeye çalışmazsın tekrar.
Zihnim çok daha berrak onlar olmayınca.
Bırak, beni bilmesinler. Ne var ki bunda?
Hissedebileceklermiydi yazdıklarımı okuyunca?
Sözlerim, bir kulaklarından girip diğerinden çıkıcak.
Beslemek istemiyorum bu egomu.
Sadece berbat olurdu yalanlarla dolu bir hayat.
"Kurtar beni," derdim önceden.
Anladım ki, kurtarıcım yok.
Kurtarıcım aynanın karşısında.
-Sonbaharışıkları-