Hepimizin içinde bir "öteki" vardır!
“Bay Goldyatkin yalnızca kendinden kaçmak istemiyor, bir daha geri dönmemek üzere ortadan kaybolmak istiyordu” (s.46).
Ne zaman 
Fyodor Dostoyevski’nin bir kitabını okumaya başlasam derin bir nefes alırım. Zira onun kahramanlarının hikâyesi üzerinden insan ruhunun dehlizlerinde dolaşmak ve dolaşırken şahit olunanlara dayanmak o kadar kolay olmuyor. O bir
“Dut ağacının dallarına iki kuş kondu. Daha önce gördüğüm kuşlardı bunlar. Ama sesleri çok farklı çıkıyordu. Birinin sesinde acı hikâyelerde geçen çığlıkların, feryatların sesi; ötekinden ise gümbür gümbür akan nehrin coşkulu sesi geliyordu.”
Diyor kitabında 
Abdurrahman Seyhan
Dut Ağacının Altında çok akıcı bir eser. İmge ve duygular üzerinden ilerleyen eser 9 öyküden oluşmakta. Hep bir öykü içerisinde kendimizden bir parça bulabiliyoruz. Çizimlerde kitaba güzellik katmış. Kısa sürede bitecek bir eser.
Ufuk Çizgisi adlı öyküyü şahsen çok beğendim.
Çok severek okudum ve çok beğendim kitabı. Naçizane herkese tavsiyemdir.
Yayın hayatınızda başarılarınızın devamını dilerim. Abdurrahman Seyhan
Arka Kapaktan Alıntı:
Sevginin; gözün gördüğü en son yerde, suyun gökyüzü ile birleştiği ufuk çizgisinde saklı olduğunu nereden bilebilirdim?
Ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum
Evet 
Ali Lidar ...
Bir arkadaşım çok severdi kendilerini, bense baya da önyargılıydım kendilerine. Bir gün esti bakayım dedim, araştırdım baya da kafa adam... Burda da her yerde görmeye başlayınca okumalıyım dedim. Elime aldım kitabı ve bırakamadım. Başta bu adam ne diyor falan oldum ama büyüsüne kapıldım...
Kendilerini;
• Sevgili kalbim!
Neden
