Çağımız kişilerinin düşüncelerini, duygularını, sanat eserlerini, sanat görüşlerini anlayamamak gerçekten üzülecek bir şeydir. Bir yeni güzellik doğuyor, yarın belki her yanı saracak.Beni kavramıyor o, onu türeten ihtiyacı ben duyamıyorum, demek ki benim nabzım çağımın nabzı ile birlikte vurmuyor, ben çağımdan uzak yaşıyorum, çağımın dileklerini sezemiyorum. Buna üzülmemek kendimizi beğenmekten, hayal güzümüzün eksikliğinden gelmez mi ?