"(Dithyramboslarda) Zerdüşt figürü çeşitli açılardan ser gilenir. Bir defa, bir yandan tekbaşınalığından ötürü acı çeken, fakat daha sonra, bilgiye ulaşabilmek için o tekbaşınahğı arayan Zerdüşt vardır. Bunun yanında, 'Güneş Batıyor' ve 'Ün ve Sonsuzluk' başlıklı bölümlerde, üstelik çeşitli açılardan eşzamanlı olmak üzere, rahatlamış, mutlu bir Zerdüşt'le kar şılaşırız. Bir başka yerde, 'kutsal öfke'yi bir lanet olarak yüksek sesle dile getiren, ama sonra sevgisi ile, yani sonsuz gereklilik ile karşılaşınca yatışan bilgenin kuluçkaya yatmış varoluşunu izleriz. Zerdüşt, bilgeliği ile yalnız başına ve
yalnızlık içersinde sevgiye susamış olarak dağda oturduğu için eleştirilir. Hakikati, karşısına çıkar ve ona suçlamalar yöneltir. Bu noktada durumların birbirini kronolojik olarak izlemesi saptanabilir, fakat gerçekte oluşan, bir dönencedir, çünkü Zerdüşt acıdan sevince yol alır; ama bunun sonunda yine acı deneyimini yaşayacaktır. 'En Zengin Olanın Yoksulluğu' başlıklı bölümün girişi aşırı ölçüde 'Yırtıcı Kuşlar Arasında'yı çağrıştırır. Ve tam bu noktada, yani Zerdüşt'ün Hakikat'inin Zerdüşt ile konuştuğu yerde, dönencede bir kırılma meydana gelir, başka deyişle ortaya bir çözüm çıkar.
Albert Camus 'nün 'isyan' fikri üzerine felsefi bir incelemesi olan Başkaldıran İnsan, Epikuros'tan 
Marquis de Sade 'a kadar tarih boyunca sanatsal ve politik isyancılara, yazarlara, düşünürlere