Bir fotoğraf gördüm eminim sizlerde görmüşsünüzdür. Afrika'nın bilmem neresinde. Yığınla insan çoluk çombalak bir kuyunun başında salmışlar iplerin ucunda ki kırık dökük kapları kuyuya...
Yığın dedim kasten; insan topluluğu için uygun olmadıgını bilerek.
Ama onlara karşı o kadar duyarsız ve umursuz kaldik ki bilemedim ne diyeceğimi.
Su; onların butün dertleri sadece su, bizlerin olanca berraklığıyla ph değerini bile dikkate alıp lıkır içtiğimiz su.
Uğruna savaşlar, uğruna barışlar, uğruna şarkılar şiirler yapılan su.
Afrikalı şaire sormuşlardı neden bütün şiirlerinizde "su" var?
O da düsünmeden bir soruyla karşilık vermişti vermişti:
neden sizinkiler de hep sevgi var?
Çünkü insan hep eksikliğini duyduğu şeyi dillendirir...
Kötü hissettiniz mi kendinizi?
hissedin kötüyüz çünkü hepimiz kötüyüz .
Haydi gidelim buzdolabının başına buz gibi suyu dikelim ve lıkır lıkır içelim.
İçerken kevseri düşünelim, cenneti ve onları ne kadar hakettiğimizi?
A.Ö