esra.
@kuytudakiev
öğrenci
çocuk gelişimi
14 Şubat 2002
23 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
sonra gene dönülmez bir yol gibi ev!
Sayfa 148Kitabı okuyor
öyle yoksun kalmış ki artık neyi veresin?
Sayfa 231Kitabı okuyor
çoklarından düşüyor da bunca
görmüyor gelip geçenler
eğilip alıyorum
solgun bir gül oluyor dokununca.
Sayfa 208Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
sağ çıkıp günlük savaştan
evin yolunu tutmuşum
yemek yedik,çocuklarım uyudu
iniyor üstüme yavaştan
Allah'ın beyaz bulutu
kederlerimi unutmuşum.
hayatta olduğuma
seviniyorum şimdi
kavuştum çoluk çocuğuma
koltuğuma uzandım,rahatım
kahvem içime sindi
başladı gecelik saltanatım.
Sayfa 57Kitabı okuyor
yine yarın benimlesin bekleyiş!
Sayfa 49Kitabı okuyor
eli omzumda kaldı
nedir zoru akşamın?
Sayfa 45Kitabı okuyor
güneş dağın ardına
ateş kanıma düştü.
gölgeler duvarlara
elim yanıma düştü.
secdelerdeymiş Allah
bulmak alnıma düştü.
Sayfa 43Kitabı okuyor
bir sükûnla beraber
yalnız gittiğim yollar.
Sayfa 38Kitabı okuyor
bir köşeye büzülüp
böyle susmazdım ama
kapılardan süzülüp
gece doldu odama.
Sayfa 37Kitabı okuyor
en aptal adamın sağlıktan,akıl ve ruhtan bahsetmesi o kadar ağırına gidiyordu ki ruh keşke şöyle sert,kesici,delici bir şey olsaydı da ruhu olmadığı için ruhtan bahsedebilen ve o yüzden hiç rahatsızlık bilmeyen bütünlüklü kimselere bir şiddetle savurup başlarını uçurabilseydi.
"sen," dedi, "ya da diğerleri,yani bütün nadanlar,dünyanın bütün çiçek toplayıcıları,ağaç budayıcılar,biçiciler,siz bütün kıyıcılar,kendi mayaladığından başkasına nan demeyen,onu aziz bulmayanlar yüzünden gizlilik dünyanın kutsiyeti,koruması,mahfuzudur.sen onu sağ bırakır mısın ha,önünden bir ceylan ürkmeden,vurulmadan geçebilir mi? nazenin olan saklanmaya kaçmaya mecburdur."
Baba'nın insanı ve hayatı her şey sayışı,öyle anlatışı sık sık aklına geliyor,kemaleddin efendi'den duyduğu insanın cüz'iliği ve önemsizliği,püf dense uçacaklığı ile baba'nın insanı merkeze koyuşundaki, "o her şeydir," deyişindeki her'i kavrayamıyordu.aziz de insanı,tanıyıp gördüklerini,hele kendini gücü de aklı da yetmez,hem de ahlaksız buluyordu.bu nasıl hazret olur ki diyordu hep,en iyisinin bile her an tökezlediği,en iyiyken bile yeni sağılmış bir süt gibi olduğu ve bozulması için sadece azcık güneşe ya da birkaç saate ihtiyaç duyulan şey nasıl her şey oluyor,nasıl hazret oluyordu? içine bir söz düşen insan bozuluyordu,kırılıyordu, kinleniyordu,bir şey işiten hemen kendinden dışarı çıkıyor,bir bozuk yuva görünce oraya hücum eden karınca gibi bozgunculuğa koşuyordu,azcık övülse gerneşiyor,azcık geri düşse güceniyordu.belki süt bile da ha dayanıklıydı.