Hayatta hiçbir şey ona kıymetli görünmemiş , peşinden koşmak, erişmek, sahip olmak arzusu vermemişti. Etrafına daima bir yabancı gözüyle bakmış, hiçbir yere bağlanmak arzusu duymamış, bu yalnızlığının gururu içinde memnun olmaya çalışmıştı.
Sayfa 82Kitabı okudu
Yalnız, gökyüzündeki yıldızlardan çayın dibindeki çakıllara, doğu tarafından kopup gelen bulutlardan batı tarafındaki denize kadar uzanan ve yayılan bu kocaman gecenin içinde, yapayalnızdı.Düşüncelerini hangi yöne koşuşturursa koşuştursun karşısına kimse çıkmıyordu.
Sayfa 75Kitabı okudu
Onu hem hayrete düşüren,hem düşündüren bir his de kübra ile tekrar ve muhakak karsilasagina dair kafasinda yasayan bir kanaati.
Sanki yarım kalmış bir işin tamamlanması lazımdı ve günün birinde kübra herhangi bir yerde bu işi tamamlamak için karşisına çıkacaktı.
Sayfa 143
Sus kızım,bunun böyle olması lazım!dedi.
Sayfa 85
“Herkese umuttan bahsediyorum, içimde zerre kadar umut kalmamışken...”
Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek...
Sayfa 154Kitabı okudu
Niçin durup dururken yalan söylemek ihtiyacını duyuyorlardı?
Sayfa 29Kitabı okudu
Neydi bu içinden çıkılmaz meseleler? Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze bakmayı zevk olmaktan çıkaran hisler ve üzüntüler?..
Sayfa 81Kitabı okudu
Acaba onu sahiden hiç düşünen yok muydu ve o hiç kimseyi düşünmemekte, kendini yalnız bulmakta bu kadar haklı mıydı?
Sayfa 76Kitabı okudu