Gördün ya , kimsenin bir iş yaptığı yok. Mesele o odanın içinde beş on saat oturuvermekte...
Bizim küçük Anadolu şehirlerimizde bu müzmin evlenme hastalığı daima hüküm sürmektedir. En kuvvetliler bile bir iki sene dayanabildikten sonra bu amansız mikroptan yakalarını kurtaramazlar ve kör gibi önlerine ilk çıkanla evleniverirler.
Kadın kendini tutmak için çok çalıştı, fakat gözyaşları ondan daha kuvvetli çıktılar ve o bu sefer sessiz sessiz, yaşlarının yarısını içine akıtarak ağladı.
Kendinde her şeyi yapabilecek kuvveti görmek ,sonra yapılacak hiçbir şey bulamamak..
Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek..
Sayfa 138
seneler birer birer, ağır ağır, fakat hiç durmadan geçiyordu.
"Fakat her şey geçer, her şey unutulur. Kendini bir felâketin içinde kaybetmenin mânâsı yoktur. İnsan birazcık da kalender olmalıdır!"
Ben de insanım Yusuf, ben de etten ve sinirden yapılmış bir mahlukum. Bana da biraz acıyın canım!...
"Niçin durup dururken yalan söylemek ihtiyacını duyuyorlardı?
Sonra bu fakir işçilere bu köpek muamelesini yapmaya neden lüzum görüyorlardı?"
Sayfa 27Kitabı okudu
Şu an durumum bundan ibaret
Onun birkaç sene evveline kadar mektep kitaplarından, birkaç seneden beri de patates, yahut zeytinyağı fiyatlarından başka bir şeye aklı ermediğini düşündü.
Sayfa 82
Kendini bu şehrin korkunç akıntısından, ancak etrafına ördüğü bu soğuk duvarlarla kurtaracağını sanıyordu.
Yaramın nerde olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor. Çok acıyor...
Sayfa 211Kitabı okudu
"Hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyordu. Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi."
Sayfa 177Kitabı okudu
Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.
Bastığı yerin ayaklarının altında sıkı durduğunu hissedememek, hemen yola çıkılacakmış kadar eğreti bir hayat yaşamak ne azaplı şeydi?