İnsanlar kendilerine daha yakın yerlerde olup biten şeyleri daha çok önemsiyorlardı. Güney Kore, Kuzey Kore yüzünden endişeleniyordu. Londra'daki insanlar Londra'daki ev fiyatları yüzünden endişeleniyordu. Eğer biri yağmur ormanında çıplak yürüyorsa, o yağmur ormanı kendi bahçelerine yakın olmadığı müddetçe adamın çıplak olmasını umursamıyorlardı. Kendi güneş sistemlerinin ötesinde olanlarla ilgilenmedikleri gibi, Dünya'yla ilgisi yoksa sistemin içindekilerle de çok az ilgileniyorlardı. (Kabul etmek gerekir ki güneş sistemlerinde pek bir şey olduğu da yoktu. İnsanların kibri bundan kaynaklanıyordu belki de. Rekabet eksikliğinden.) Çoğunlukla insanlar sadece kendi ülkelerinde, ülkelerinin de tercihen kendilerine yakın bölgelerinde olanları bilmek istiyorlardı, yani haber ne kadar yerelse o kadar iyiydi.
Sayfa 52Kitabı okudu
Pek çok ilginç şey öğreniyordu.
Güney Kore'de erkeklerin de makyaj yapması çok doğal bulunuyordu mesela.
Eskimolar kendilerine İnuit denmesini istiyorlardı.
İzlandalılar kuzu kellesi yemeyi çok seviyorlardı.
Papua Yeni Gine'de sekiz yüzden fazla yerel dil konuşuluyordu. Biraz şüpheli buldu bunu.
Japonya'da otomatlardan yumurta, tuvalet kağıdı, pirinç gibi şeyler alınabiliyordu.
Kuzey ışıklarının en iyi izlenebildiği yer Finlandiya' nın Kuzey Kutup Dairesi içinde kalan Rovaniemi şehriydi ve İstanbul'dan uçuş dört saat kırk dakika sürüyordu.
Tayland'ın eski adı Siyam,
Myanmar'ın Burma, Kongo'nun Zaire, Etiyopya'nın Habeşistan'dı. Bir zamanlar Yunanistan'a Hellas, İran'a Persiya, Irak'a Mezopotamya, Sri Lanka'ya da Seylan deniyordu.
Panama Kanalı Büyük Okyanus'u Atlas Okyanusu'na,
Süveyş Kanalı Akdeniz'i Kızıldeniz'e,
Don-idil Kanalı Hazar Denizi'ni Karadeniz'e,
Korint Kanalı Ege Denizi'ni Adriyatik Denizi'ne bağlıyordu.
Ne güzel denizlerdi bunlar.
Dünya ne büyüktü.
Sayfa 153Kitabı okudu
Bu sayı dünyadaki her 150 kişiden biri anlamına geliyor. Dünyada modern köleliğin en yüksek olduğu beş ülke sırasıyla Kuzey Kore, Eritre, Moritanya, Suudi Arabistan ve Türkiye. Kuzey Kore, Eritre, Moritanya ve Afganistan 2018 Küresel Kölelik Endeksi'nde de modern köleliğin en yaygın olduğu on ülke arasında yer almıştı
Soğuk Savaş cidden başlamıştı. 1949 yılında sadece (Batı Avrupa'nın savunmasını ABD'ye veren) Kuzey Atlantik Antlaşması'nın imzalanmasına değil, (Doğu'yla birlikte dünyanın herhangi bir yerine yapılan ihracatı kontrol etmeye yönelik geniş icra yetkileri veren) ABD İhraç Kontrol Kanunu'nun çıkarılmasına da tanık olundu. Böyle bir politikayı yürütmeye çalışırken uygulamada ortaya çıkan sorun, Amerika'nın müttefiklerinin de buna dahil edilmesi ve belli türdeki malların komünist bloka ihraç edilemeyeceğini onların da kabul etmeleri gerektiğiydi. Bu, Soğuk Savaş boyunca çok taraflı bir şekilde Batı'nın ihracat kontrollerini yapan ve ancak 1995'te lağvedilen COCOM'un (Koordinasyon Komitesi) kurulmasıyla hayata geçirildi. 1950'de, Çin'de Mao'nun zaferi ve Kore Savaşı'nın patlak vermesinin ardından, Batı Avrupa devletleri, Amerika'nın komünist ekonomik gelişmenin temelini zayıflatmaya yönelik olarak kapsamlı veya “ekonomik” ihracat ablukası uygulamasını kabul etttikleri için (ve ABD’nin Çin'le ticari ilişkileri tamamen koparmasından) bayağı endişe duydular. Ancak 1954'e gelindiğinde Avrupalılar, Kore'de barışın yeniden tesis edilmesi ve Stalin'in ölümü sonucunda ablukanın daraltılması yahut Sovyet blokunun askerî çabalarını destekleyecek "stratejik” mallarla sınırlandırılması konusunda ısrar ettiler ve Amerikalılar da bu talebi kabul etti.
Sayfa 571Kitabı okudu
"Hayat pek çok açıdan otuz yıl öncesinden neredeyse ayırt edilemez: İnsanlar hâlâ aynı hareketleri sürdürüyor; işe gidiyorlar, eve geliyorlar ve belki de TV izlemek yerine telefonlarını kaydırıyorlar veya Netflix'e bakıyorlar. Büyük mağazalardan alışveriş yapmak yerine Amazon'dan sipariş vermeyi tercih edebiliyorlar. İnternetin