Bu sabah La Bruyère'in şu satırlarını okudum:
"Bazen, hayatın akışı içinde öyle değerli zevklerden ve öyle güzel vaatlerden men ediliriz ki aksini arzulamamız doğaldır: Bunca cazibenin üstesinden ancak onlardan erdem sayesinde vazgeçerek gelinebilir."
Sayfa 126 - Can Yayınları, 4. BaskıKitabı okudu
“Tüm belalar, yalnız kalma yeteneğimizin olmayışından gelir başımıza" diyor La Bruyère. Arkadaş canlılığı, bizi büyük çoğunluğu ahlaki açıdan kötü ve entelektüel açıdan bön ya da yanlış olan varlıklarla ilişki içine soktuğu icin, en tehlikeli ve hatta yıkıcı eğilimlerden biridir.
Sayfa 137 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 31.Baskı Ekim 2023, İstanbulKitabı okuyor
La Bruyère
İnsanlar çoğunlukla sevmek ister, ama bunu nasıl yapacaklarını bilmezler; yenilgi peşinde koşar, ama bulamazlar, deyim yerindeyse, özgürlüğe mecbur olurlar.
Sayfa 186Kitabı okudu
"Ce grand malheur, de ne pouvoir être seul."
La Bruyêre.
"Yalnız kalamamak, ne büyük bahtsızlık!"
La Bruyère bir yerlerde, “Yalnız olamamanın büyük mutsuzluğu!” der, kendi kendilerine katlanamamaktan korkarak kalabalıkta kendilerini unutmaya koşanları uyandırmak ister sanki.”
"Sarayın hareketlerinin, gözlerinin ve yüzünün hâkimi olduğunu bilen adam sağlamdır, nüfuz edilemezdir; kötü işlerini gizler, düşmanlarına gülümser, kızgınlığını kontrol eder, tutkularını ve kalbindekini saklar, duygularını aksine konuşur ve hareket eder."
Jean de La Bruyère, 1645-1696
Sayfa 236
La Bruyère
"... Her şey bizden evvel söylenmiş ve biz pek geç dünyaya gelmişiz!"
Sayfa 127Kitabı okudu
"Saraydaki hayat, taşlarımızı ve takımlarımızı düzenlememizi, bir plan oluşturmamızı, bu planı izlememiz, rakiplerimizinkini savuşturmamızı gerektiren ciddi, melankolik bir satranç oyunudur. Ama bazen riske girip en değişik, tahmin edilemez hamleyi yapmak daha iyidir."
Jean de La Bruyère, 1645-1696
Sayfa 168
La Bruyère
"İnsanların konuşacak kadar zekaya ya da susacak kadar akla sahip olmaması büyük talihsizliktir."
La Bruyère bir yerlerde, “Yalnız olamamanın büyük mutsuzluğu!” der, kendi kendilerine katlanamamaktan korkarak kalabalıkta kendilerini unutmaya koşanları uyandırmak ister sanki.
Anneciğim: Az konuşurduk, ben sessiz kalırdım (La Bruyère'in Proust tarafından aktarılan sözü), ama onun en küçük zevkini, en küçük yargısını bile anımsıyorum.
Sayfa 198 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
