Bütün bunları.
Aklım almıyor.
Ama kalbime sığıyor.
Vicdan, kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil midir?
Sayfa 327Kitabı okuyor
Hamd O'na ki;
Ey varlığı kendi kendinden olan.
Ey kendi kendisinin hem sebebi hem sonucu.
Ey kendi ezelinde ezeli,kendi ebedinde ebedi
...
Sayfa 8
Oysa aşk iyi bir ayrıştırıcıydı. Kimin özünde ne varsa o çıkardı açığa.
Sayfa 264Kitabı okuyor
Dünyaydı burası. Kan kokuyordu.
Sayfa 172Kitabı okuyor
Üç şey seçtiler cennetten çıkarmak için:
Bir: Kelimeler.
İki: Aşk.
Üç: Annelik duygusu.
Kelimeri Âdem yanına aldı, annelik duygusunu taşımak Havva'ya kaldı.
Ama aşk çok ağırdı.
İkisinin de, aşkı tek başına taşıması mümkün olmayınca, ikisinin zembili de aşkı bir başına kaldırmayınca, bölüştüler yükü. Yarısını Âdem sırtlandı, aşkın yarısı Havva'ya kaldı.
Sayfa 152Kitabı okuyor
Kaybetme duygusunu bile kaybettiğime göre şimdi artık kayıptan korkmadan savaşabilirim.
Sayfa 49Kitabı okuyor
O kadar kaybetmişim ki, kaybedecek hiçbir şeyi olmayanların günündeyim artık.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Sorumluluğu, Kaderler Çizen'e yükleyiverdi.
Müsebbib-ül Esbâb olana sebep gösterdi.
Sayfa 47Kitabı okuyor
Meleğin secdesi gibi.Şeytanın da kibri, Âdem'in Âdemliğinin gereği.
Sayfa 45Kitabı okuyor
Kibrin zamiri ben.
Sayfa 43Kitabı okuyor
Yo!Rab mühlet verirdi ama ihmal etmezdi.
Kimsenin ahı kalmadı kimsede.
Karıncanın Süleyman üzerindeki hakkı kimden sual edilecekti?
