Bu kitapta postmodern bir anlayış olduğunu artık daha iyi anladım. Mustafa Kutlu bizim özümüzü hatırlatıyor kendi de hatırlıyor. Her seferinde kendi kültürümüzü öğütlüyor bize. Yabancılardan aldıklarımızı değiştirebileceğimizi, onların yaşayışları yerine kendi yaşayışlarımızı yaratacağımızı anlatıyor 3 kitaptır hatta belki hepsinde. Anladığım, kavradığım yanlış yaşıyor, özentilik, özerk olmadan yaşıyor olduğumuz. Bir modernleşme çabası içinde, mutluluğu herkesin yaptığı, sevdiği şeyde arayarak bir ömür geçiriyoruz. İlhan çok iyi bir karakter kitap için. Başkaldırdı her ezbere giden, kendi yolunu, umudunu, özgürlüğünü kaybetmişlere. Ne anlayış bekledi ne de onlara uyum sağladı.. kendi yolunu buldu ve o yolda yılmadan adım attı. Birde Murat Abi var bu karakter anlayışında olan. Ölüm gününe kadar her zerresiyle bir dava peşinde yılmadan, borç içinde çabaladı. Bu karakterler yer ediyor insanın içinde yeşeriyor kitap unutulsa da. Bir kısmı benimsiyor insanın çünkü her duygu, his maddi şeylere nazaran doğaldır. Doğallık içten gelir ama yansıtabilmek gereklidir. Doğal olmak için insanın kendini bulması gerekir. Bu kitapta nice kayıplar yaşayan insanlar olsa da bir umut peşinde olmak başıboş olmaktan her zaman daha iyidir. Bir alışılagelmişliğin kölesi olmak yerine insanın kendini bulması ve o yolda dolanması daha iyidir. Özümüzü hatırlatan Mustafa Kutlu'ya teşekkür ediyorum. Yazdıkları herkesin anlayacağı türden değil. Bir hikaye gibi görünse de büyük bir öğüt bu kitapların altında yatan.