Sabitlenmiş gönderi
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş ve bunalmış o kadar insan var ki! Ben onlara "yetişkin çocuklar" diyorum. İçi çocuk ama bedenen yetişkin. Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Yaşadığın sürece birçok kötü olaylarla karşılaşabilirsin ama onların en kötüsü anneni yitirdiğin gün olacaktır.
Sayfa 37
Besbelli ki kendisiyle kurduğu ilişki özel ve önemli... Kimse bilmiyor ama sen kendin biliyorsun. Ve sen kendin için dünyadaki en önemli insansın. Öyle olmalısın! Aksi halde yaşadığın hayat senin hayatın olmaz, -mış gibi bir hayat sürersin.
Sayfa 27
Reader Follow Recommendations
Çok tanıdık geldi
Korkutmaya meraklı kişinin en büyük korkusu kendi yetersizliği ile yüzleşmektir! Bir gün gelir de ondan korkmazlarsa ne halt edeceğini bilemez.
Ömrünün son anında şunun farkına vardığını düşün; "Ben aslında hiç yaşamamışım ki. " Dahası bunu da o an idrak ediyorsun. Bence mecazen de olsa cehennemin kapısı işte o zaman açılıyor...
Bir çocuğu geliştirip özgür bir birey olması için çabalamak yerine kalıplayıp emir kulu yapmaya çalışmışız. İşte bu yüzden farkında olmadan çocuklarımızın canını yakıyoruz ve yakmaya da devam ediyoruz.
Denetim de ödül gibi bir kontrol mekanizmasıdır. Çocuğunuzu ne zaman kontrol ederseniz, çocuk o zaman o işten soğur.
Sayfa 44
" Ölüm insanı ne kadar da isyankar yapıyor... "
Sayfa 76
Hayat üstü kapalıdır, örtülüdür, tıpkı daha büyük olan benliğinizin üstü kapalı ve örtülü olması gibi.
Sayfa 12
Ebedi ayrılıklara benzeyen bazı anlar vardır. Ancak yine de ayrılık zihin yorgunluğundan başka bir şey değildir. Biz muhtemelen hiç ayrılmadık.
Sayfa 11