Kimselerce abartılan ya da göklere çıkarılan bir kitabı sadece bu yorumlar üzerine okumayı ve daha sonra millet ne demiş, bakayım ben de öyle düşünüyor muyum diye kendimle kapışmayı severim. Ayrıca bunun bir diğer iyi yanı da o önceki yorumların veya iltifatların kitabı hem gözümde büyütmesine hem de bir beklenti içine girmeden okutmasıdır.
Söyledikleri gibi bir fayt kılab yahut edgar allan poe'nun william wilson hikayesi veya bir sürü mit, film ve edebi eserin de ortak noktası olan bir konuya sahip.
Kişilik bölünmesi ve şizofreniyi Dostoyevski'den okumak bu kitabın özü.
O zamanki edebi çevre ilk kitabı ile üne kavuşan Dosto'nun bu ikinci eseri güzel bulsalar da ilki kadar şahane olmadığını, lütfen abartılmamasını istemişler. Fan'lar kulübü, şimdikiler gibi, siz nasıl paşamıza laf edersiniz, yedirtmeyiz tribine girmişler. Olay örgüsü olarak bakıldığında gerçekten bir hikaye yok. iyi başlamış, güzel ilerletmiş ama sonunu tam oturtamamış. O zamanki döneme bakılınca değerli bir eser. Şimdiki döneme bakılınca klasik bir eser. Lakin göklere çıkaracak kadar değil çünkü bundan daha iyi kurgusu olan bir fayt klab varken bir numara demek yakışık almaz.
Her şeye rağmen Dosto'dan alter ego yahut doppelganger tarzı bir kurgu okumak bir zevk.
Tezer Özlü
(10 Eylül 1942 – 18 Şubat 1986, Yaş: 43)
