Travma tamamen sözcük öncesidir. Shakespeare bu dilsiz dehşeti, Machbeth'de kralın ölü bedeni bulunduktan sonra şöyle ifade eder: "Korku! Korku! Korku! Ne dil ne de kalp seni anlamaz, seni adlandıramaz! Karmaşa artık şaheserini ortaya koymuştur!"
Hastalıkların arkasındaki “ öfke”dir bazen. Kişiyi yıpratır.
İnsanoğlu yaşadığı müddetçe nice olayla karşılaşıyor. Unutmayın ki başınıza gelen en üzücü olay, sizi en çok kızdıran mesele, oraya yüklediğiniz anlamlarla alâkalı.
Geleneksel yetiştirilme usullerimizden midir nedir, milletçe herkeste var bu öfke hali. Doğrusu duygularını sağlıklı yaşamayı bilmeyen kişiler, diğer duygularının yerine de sık sık öfkeyi kullanıyorlar. Özellikle bizim memleketimizde sevinince öfke, kızınca öfke, korkunca öfke… Öfke de öfke!