En sevdiği yer olduğuna karar verdiği cam kenarında oturuyordu. Manzaradan değildi cam kenarını sevmesi. Yanında bir insan az olması demekti. Öğreniyordu... Ne kadar az, o kadar iyi.
Birlikte mısralar düşürüyoruz ama iyi ama kötü,
Boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez.
Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek.
İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar, Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar