“(…) tüm gün ve gece boyunca uyumaya başlamıştım bile.Böylesi iyi oldu,diye düşünüyordum.Gerçekten önemli olan bir şey yapıyordum sonunda.Uyurken üretken olduğumu hissediyordum.Bir şeyler yoluna giriyordu.İçten içe-o zamanlar kalbimin bildiği tek şey buydu belki de- yeterince uyuyabilsem iyileşeceğimi hissediyordum.Yenilenecek,yeniden doğacaktım.Tamamen yeniden doğacaktım,hücrelerimin hepsi tekrar tekrar yeniden oluşacaktı ve eski hücrelerim uzak,puslu anılara dönüşecekti.Geçmiş hayatım bir rüyadan ibaret kalacaktı,dinlenme ve rahatlama yılımda biriktirdiğim mutluluk ve dinginlik takviyesiyle pişmanlıklardan kurtulup her şeye en baştan başlayacaktım.”
“bakış açımızı genişleten,hayatı önümüze seren ve bizi bağımsızlaştıran kitaplar niye bir cephe hizmeti olsun ki,bu dünyada bizi özgürlüğe yaklaştıran tek bir şey varsa o da zihinsel çalışmalardır.”
Ben, genellikle kendi derinliklerimde bile henüz tasarlanmamış eylemlerin, dudaklarımı uzatırken aklıma bile getirmediğim sözcüklerin, tamamına erdirmeyi umursamadığım hayallerin kuyusuyum.