Genazino'nun okuduğum 2. kitabıydı. Bu adamın yazı diline bayılıyorum, elbette çevirmenlerin de hakkını vermek gerek. Bu kitapta 52 yaşındaki bir adam, romantik anlamda 2 kadın arasında kalıyor. Bu dışardan gözüken kısmı. İçerden baktığımızda ise adamın yalnızlığına, varoluşuna, gelecek olan ölümüne, kendisiyle ve ebeveynleriyle olan hesaplaşmasına, sevilmeye ve ilgiye olan ihtiyacına ve dahasına olan bakışına eşlik ediyoruz. Genazino'nun dilinde en sevdiğim şey; sıradan şeyleri ince bir titizlikle ve detaylarla cümlelere dökmesi. Enfes, enfes, enfes. Kitabın sonu beklemediğim şekilde bitti. Ana karakterin adının olmadığını kitap bittikten sonra fark ettim!
