Var mı öyle pat diye hayale ulaşmak? Neler yaşadım, ne insanlar tanıdım. Çoğunu unutmuş olsam da, unutuşun bile bir cazibesi var bence. İnsan bir az da zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp belirsizleşmeli ve silinip gitmeli. Silinmeyecek olanlar da var tabii, zamana bir çentik atmak.
Görüyorsun ki sevgili günlük!
Yine içimde onlarca kaygı var ve hepsi tonlarca ağırlıkta. Elimden geleni yaptıktan sonra neden üzüleyim ki? Kimse görmüyor, bilmiyor olabilir. Ama ben biliyorum..ne kadar emek verdiğimi. Bu da bana yeter. 🤍
Bu kitaba bir inceleme yazamam, ben zaten hiç inceleme de yazmıyorum, kendimce kitap halkında notlar alıyorum ki ileride kitap halkında ne düşünmüşüm hatırlayayım. Neyse inceleme okumak isteyen
Oğuz Aktürk ‘un incelemesini okusun. Kitaplar hakkında neden herkes okumalı diye klişe başlıklar atarlar bilmem bence çok gereksiz, kitaplarla tanışma vaktiniz gelince bir şekilde o kitabı okurken buluyorsunuz zaten kendinizi. Zorlamak anlamsız. Diğer dediklerinde haklı diye düşünüyorum. Bu kadar. (Kendime notum)
Öncelikle hayat bir bütün halinde yaşanıyor yani açmak gerekirse bu durumu: iş hayatı, özel hayat,ibadetler ve ruhsal durumlar vb gibi... Kötü bir anda bu bütünü bir kenarda koymak bırakma yerine harekette bereket vardı lafına çok inandım ve sorumluluklarımı terk etmemeyi öğrendim ve zamanla bu bana şifa vermeye başladı. Bir sorunum canımı sıkan
Şu an bunu okuduğum için o kadar şanslı hissediyorum ki kendimi. Çünkü kendini içerisindeki sert sese boyun eğmiş birisiyim son zamanlarda. Bir iki güne sınavım var ve toparlanamıyorum. Yazdıklarını okumak iyi geldi, keşke instagrama da dönsen bu arada 🥹🖤
“Yaşamında en zor işin kendi yolunu yürümen olacak.” -Oruç Aruoba
En sevdiğim yazardan bu cümleyi seninle paylaşmak istedim, yeni yaşında da kendi yolunu yürümeye devam et. Canım arkadaşımmmm iyi ki doğdun iyi ki varsın, seni çok seviyorum 🩵