Ey aşk! Bu düğüm halime bakma sen hele bir merhaba de çözülürüm ben...
Sanatçıdır bütün insanlar çoğu, gülücükten keder pek azı da, kederden gülücük yapar.
Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?
Okur Takip Önerileri
Benim zaferim ölmemiş olmamdır. Benim ömrüm, görevimin ömründen daha uzun oldu. Artık bilmiyorum o görevi. Zaferim bu işte. Misyonuma başladığım günü de, görevimin bitişini de atlattım, geride bıraktım.
Her şey sizin olsun istiyorsunuz, açgözlü kadın, ekmek kırıntılarını kapmak için masa örtüsünü çeken çocuklar gibi dünyada ne var ne yok, kendinize çekiyorsunuz. İlk buğday da, ilk üzüm de sizin olsun istiyorsunuz. Beyaz somunları güneşin en sıcak olduğu saatte pişirmek istiyorsunuz ama sizin o melek gibi çocuğunuz süt bulamadığından eriyip gidiyor...
Bu karanlık ve sıkıntılı manzara ne kadar güzeldi! İçime çektiğim bu ıslak hava ne kadar tazeydi! Yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak; herkesten daha çok, daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak... Ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek, onu bekleyerek yaşamak...
''Çünkü," dedi Koralin, "Bir şeyi korkmana rağmen yapıyorsan bu cesurdadır."
Hem hatırlamak, hem de düşünmek mi? Fakat cehennem dedikleri işte bu değilse nedir?
Her millet, eğer bir refah hissesi istiyorsa, bunu ancak kendi fedakarlığı, kendi alın teri, kendi aklı ve ilmi ile elde edebilir.
İşte size kitabın özü: Vatan adamı olunuz.
Sakarya, Dumlupınar, İzmir ve Lozan... hepsini böyle ödedik. Mustafa Kemal, Büyük Harp'e girmek aleyhinde idi:Kafa ve sanat adamı olduğu için!
Mustafa Kemal Kurtuluş Harbi'ni bırakmak fikrinde asla bulunmadı:Vatan adamı olduğu için!
Okçunun yolu, neşenin ve şevkin, kusursuzluğun ve kusurun, tekniğin ve içgüdünün yoludur.
En iyi dostlar herkes gibi düşünmeyenlerdir.
Usta bir şey öğreten değil, öğrenciye zihninde zaten bulunan bilgiyi keşfetmesi için ilham veren kişidir.
Büzüşmemize, kuruyup kalmamıza, kendimizin ve bütün insanlığın en büyük düşmanı olduğumuzu hissetmemize neden olan pişmanlığın ta kendisi.
Gökyüzü kararır
Mavi siyaha döner
Yıldızlar yine de kafa tutar
Parlar senin için
''Hayat" diye yazmış Sartre bir zamanlar, "umutsuzluğun öte yanında başlar."
Hiç kimse başka bir insanı yetiştiremez. Bir insan yetişmeye karar verdiği zaman onu yetiştirecek en önemli kişi yine kendisidir. Sen ancak onun hedeflerini bulmasına yardım edebilirsin.
Kıyaslamayı başkalarıyla değil, kendisiyle yapan sürekli gelişir.
Hayatın bittiği yerde nasıl durulur bilmiyorum. Gururlu mu, cesaretsiz mi, öfkeli mi? Nasıl durulur, durulursa ilk ne söylenir bilmiyorum. Bildiğim içimizde insanlık dileyen büyük bir parçanın yıllar boyunca yaralı ve kimsesiz kalacağı.
