Nida
@llnidall8089
Okuyor
53 reader point
Joined on November 2022
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende, güzel bir ruh olamaz mı?
Hasret, özlenenden uzak kalmak mıdır?
Özlenen yanındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal çalmak mıdır?
Saadet çalmak, müthiş hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir goncayken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah,
Gülüş, kurşun olamaz mı?
Victor Hugo
Ayrıldılar... Ve bir daha birbirlerini görmediler. Fakat ikisi de küçük derenin kenarındaki söğüdü ve orada geçirdikleri güzel ilkbaharı ve yazı unutmadılar. Ve ikisi de, böyle bir yaz geçirmemiş olan diğer kırlangıçlara tepeden baktılar... (Çünkü azlıkta kalanlar çok olanlara nedense tepeden bakarlar.)
Onu alamam, kaçıramam... Halbuki o da beni seviyor. 'Gel,' dedim, 'beraber kaçalım.' Acı acı güldü, 'Ağam,' dedi, 'ben senden noksanım, bana sadaka mı veriyorsun?..' Onu nasıl sevdiğimi anlattım: 'Bana kolunun yerine kalbini veriyorsun,' dedim, 'bir kalp bir koldan daha mı az değerlidir?'
Reader Follow Recommendations
Peki ama, bu sevmek midir be adaşım, bir kadını öpmek, onu istemek sevmek midir?..
Vicdan azabı dedikleri şey, ancak bir hafta sürer. Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kâfi mazeretler tedarik etmiştir.
Read a book
218 syf.
·
Not rated
·
Read in 1 hours
Aşk bile tüm o anlamsız neşesiyle, ona işkence eden ıstıraplarla sarmalanmıştır.
Sevinç ve mutluluk insana nasıl da iyi gelirmiş. İnsanın kalbi nasıl da aşk ile dolup taşarmış! İnsan istiyor ki, tüm kalbindekileri döksün; her şey yoluna girsin ve o hep gülsün. Meğer mutluluk nasıl da bulaşıcıymış!
"Anlatacak ne var ki! Yaşadım ama, nasıl derler, kendi kendime yetecek şekilde, yani yalnız yaşadım; yalnız, yapayalnız. Yalnızlığın ne demek olduğunu bilir misiniz?"
Söz konusu insanın kendi sorunları olduğunda bu sorunları gözümüzde büyütüyoruz.
"Kimse yok!" diye düşündü acıyla. Bir gün köpek gibi öleceğim, acımın ne olduğunu biliyorum; safra kesesi değil, içimde büyüyen ölüm bu... Ben bitmiş bir insanım, hiçbir profesör, hiçbir tedavi bana yardım edemez.
Yalnız ölüp gideceğim... Bir başıma... Zira onlar için çoktan öldüm. Tanrım... Tanrım... Hiç bu kadar yalnız olmamıştım...
Olumsuz insanlardan uzak durun, zira her çözüm için bir problemleri vardır.
Albert Einstein