“Bencil insan yalnız kendisiyle ilgilidir; her şeyi kendisi için ister. Vermekten zevk almaz, yalnız alarak yaşar. Dış dünyaya ne alabileceği düşüncesiyle bakar, başkalarının gereksinmelerine ilgi, onur ve bütünlüklerine saygı duymaz. Kendisinden başka bir şey göremez; herkesi ve her şeyi kendisine yararlılığı açısından değerlendirir, sevemeyecek durumdadır.”
Sayfa 61
“İnsan yaşamının değeri, mutluluğu, gelişmesinin, özgürlüğünün kökleri hep sevme yetisine, başka deyişle ilgi, saygı, sorumluluk ve bilgiye dayanır. Kişi yaratıcı bir sevgiyle sevebiliyorsa kendisini de sever; yalnız başkalarını seviyorsa, hiç sevemiyor demektir.”
Sayfa 61
“Sevginin temeli, bütünüyle insanca olan özelliklerin sevilen insana yöneltilmesinden başka bir şey değildir.”
Sayfa 61
Okur Takip Önerileri
“Gerçek sevgi yaratıcılığın, ilgi, saygı, sorumluluk ve bilginin ortaya dökülmesidir. Başka birisi tarafından etkilenmek anlamında bir ‘etkilenme’ değildir. Köklerini insanın sevebilme yetisinden alan, sevebilen insanın gelişmesi ve mutluluğu için girişilen etkin bir çabadır.”
Sayfa 61
“Birisini sevmek yalnız güçlü bir duyguya kapılmak değildir; bir karardır, bir söz vermedir. Sevgi yalnızca duygudan oluşsaydı birbirini ölünceye dek sevmek için söz vermek gerekmezdi. Duygular gelip geçicidir. Eyleme yargı ve karar karışmamışsa o duygunun ölünceye dek süreceğini nasıl bilebiliriz?”
Sayfa 58