İşte o anda ablam hakkında düşünmeye başladım. Arkadaşlarıyla tırnaklarıma oje sürdükleri zamanı düşündüm; sorun olmamıştı, çünkü ağabeyim evde yoktu. Oyun oynamak için bebeklerini kullanmama izin verdiği günü ve televizyonda ne istersem onu izlememe izin vermesini. Sonra "küçük hanım" olmaya başlamasını ve çok şişman olduğunu düşündüğünden kimsenin ona bakmasına izin vermemesini. Ve aslında şişman olmayışını. Ve aslında güzel oluşunu.
"Her zaman bu kadar çok düşünür müsün Charlie?"
"Bu kötü bir şey mi?"
"Çok değil. Sadece bazen insanlar hayatın içine katılmamak için çok düşünmeyi tercih ederler."