bilirsiniz bir trenin arkasından bağırmak ya da peşinden koşmak, o treni durdurmaz.
Önce seni izlemeyi şimdi de özlemeyi bıraktım. Bugün değil ama bir gün bu seni üzecek
Okur Takip Önerileri
Senin için çabaladım, emek verdim. Olacak dedim. Başıma bir sürü şey geldi senden yine vazgeçmedim, vazgeçemezdim zaten. Sonra seni o kızla gördüm. Ellerini tutmuştun, ona çok güzel bakıyordun. İzlediğim yerde kaldım, baktın bana o an gözlerimle savaş ediyordum biliyor musun ben ilk defa sana aşık olmuştum. O an senin için yaptığım her şey gözümde canlandı. Gururumu bir kenara bırakıp seninle konuştuğum, bana gülümsediğin, konuştuğun ve baktığın an. Ruhum kendini bana baktığın pencereden attı, gözlerim görmek istemezcesine kendini kaçırdı. Bedenim. Ona ne oldu biliyor musun? Çöktü. Artık onu seviyordun, ona bakıyordun, ona sarılıyordun, ellerini tutuyordun. Ben ne mi yaptım?
Çoğu şeyden vazgeçtim.
Kendimden.
Ben kırılmaya kalbimden başlamadım. Ellerimi bıraktığın gün parmaklarım kırıldı. Sarılmayı kestin, kaburgam kırıldı. Konuşmayı bıraktık, sesim kırıldı. Öpmedin, nefesim kırıldı. Okşamadın hiç, saçlarım zaten kırıktı. Özlemedin, hasretim kırıldı. Aramadın varlığın kırıldı. Sevmedin demeye dilim varmıyor, sevmişsindir belki az da olsa,söylemedin hiç.
Kalbim kırıldı...
“neden senin odanda duran ve seni hep bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim?” dedi kafka.
Sana bakmak, bütün rastlantıları reddedip bir mucizeyi anlamaktır.
Önce birkaç duble rakı içeriz, ardından sevişiriz, sevgisizliğe inat bir direniş misali koynumda uyuyakalırsın sonra.
arada kendi kendime kızıp
kendi kendime affediyorum seni,
sen alınma.
Keşke aramıza mesafe girseydi, bir şekilde aşardık. Keşke aramıza başkaları girseydi, bir şekilde atardık. Ama senle benim arama sen girdin, ben anca kendimden vazgeçebildim.