ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA
Orda bir köy var, uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Orda bir ev var, uzakta,
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.
Orda bir ses var, uzakta,
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.
Orda bir dağ var, uzakta,
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.
Orda bir yol var, uzakta,
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.
Şiirde bahsi geçen köy, Apçağa köyü olup Erzincan - Kemaliye sınırları içerisinde yer alıyor. Bir seyahatim sırasında tesadüfen denk gelmiştim. Köy insanlarının samimiyeti ve ahşap evlerin güzelliği keşke bizim köyümüz olsaydı dedirtiyor :)
Karşımızdakinin hisleri dediğimiz şey, kendi sevgimizin çarpıp geri dönüşüdür; bizi gidişten daha fazla etkilemesinin, büyülemesinin sebebiyse, kendimizden çıktığını fark etmeyişimizdir.
Virgüllü anlatımlara sıklıkla yer verilmiş, âdeta bir Saramago rüzgarı esiyor. Çevirmene çok saygı duydum, oldukça karmaşık bir metni en yalın şekilde aktarmayı başarmış. Okurların payına da uzunca düşünüp anlamak düşüyor 🤷🏻♀️