İnsan, ölümü en çok kendi cenaze törenini düşlerken unutur.
Sayfa 238Kitabı okudu
Prens köylünün kollarını tutarken, rahip cüzdanını boşaltır. Tiran tarlalarda çalışanlara kaşlarını çatarken, piskopos gülümsemesi ile avutur. Kaplanın çatık kaşı ve kurdun gülümsemesi arasında sürü perişan olur. Tiran yasanın kralı olduğunu, rahip Tanrı’nın temsilcisi olduğunu iddia eder, ikisinin arasında bedenler ölür, ruhlar hiçliğe karışır.
“İnsanı ıstıraba sürükleyen inanç ve öğreti boş, insanı acı ve çaresizlik içinde bırakan erdem yalandır. İnsanın amacı mutlu olmaktır bu dünyada, mutluluğa yol açmak, gittiği her yerde mutluluğun sözünü yaymaktır. Bu dünyada cenneti bulamayan öbür dünyada da bulamayacaktır.”
Sayfa 45Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
“Merhamet ve zalimlik, bu korkunç gecenin çılgınlığı gibi insanın kalbinde kavga halindedir. Ancak merhamet zalimliğe karşı galebe çalacaktır çünkü o ilahi olandır. Güneş doğduğunda gecenin zalimliği sona erecektir.”
Sayfa 41Kitabı okudu
Sonra boşluğa fısıldadım, kendi kendimi sorguya çektim. “Bir kadının mutluluğunu kocasının acısı pahasına satın alması uygun mudur?” Ve ruhum yanıtladı: “Bir erkeğin asla sahip olamayacağını bile bile karısının sevgisini zincire vurması mı doğrudur?”
Sayfa 20Kitabı okudu
İnsanlar sadece tiranlığa ve baskıya isyan eden asil ruhları sürgün eder. Sürgünü esarete tercih etmeyen özgür kalamaz.
Sayfa 17Kitabı okudu
“Bu davayı kaybedersem, sürgüne gönderilmekten ya da kapse atılmaktan daha beter bir şey mi gelecek başıma? Yoksul bir adam olabilirim. Ben de pek çok yoksul insandan biri kabul ederim kendimi, ne olur. Beni sürgüne mi gönderecekler? Ben de gönderildiğim yerde doğduğumu farz ederim. Beni zincire mi vuracaklar? Ne yapalım yani? Şimdi de zincire vurulmuş gibi yaşamıyor muyum zaten?”
- Seneca
Sayfa 190Kitabı okudu
“Alemde var olan kötülük, Tanrı’nın iyi olduğunu hatırlamaya hizmet eden bir şeydir. Aksi takdirde âlem de Tanrı olurdu ki, bu da aslında âlemin var olmadığı anlamına gelirdi.”
- Frithjof Schuon
Sayfa 175Kitabı okudu
Senin mutluluğun, maskesini çıkarmış elemindir.
Ve gözyaşlarınla doludur, kahkahalarının yükseldiği kuyu.
Kuyunuz doluyken susuzluktan korkmak, değil midir dindirilmez susamışlığın ta kendisi?
Aynı müzikle titreşirler ama yalnızdır lavantanın telleri.
Ve sevgi bilmez hiçbir zaman kendi derinliğini ayrılık saati gelmeden.
Nasıl giderim üzülmeden, huzur içinde? Hayır, ruhumda bir yara açmadan terk etmeyelim bu kenti.
Acı dolu günler geçirdim surlarının içinde, yalnızlık içinde uzun geceler. Ama kim terkedebilir acısını ve yalnızlığını pişmanlık duymadan?
Ben yapayalnız olmalıyım deliliğimde.
Sayfa 12Kitabı okudu
Dünya bir cennet değildir, dünya sırat köprüsü değildir, dünya kabir hayatı değildir, dünya anne karnı değildir. Dünya, dünyadır. Onun kendine has özellikleri ve kusurları vardır. Dünyayı dünya yapan kısmen kusurları olduğu için, onun içinde ne kusursuz bir eş, ne kusursuz bir arkadaş, ne de kusursuz bir ev veya bir iş bulunamayacaktır.
Sayfa 57Kitabı okudu