''34 yıldır çiçeklerle donatacağım bir mezarın peşindeyim...''
Hayrettin Eren'in annesi Elmas EREN
O bir cumartesi annesi maalesef ki!
1941 Mart'ının bir akşamında, yazar Virginia Woolf eve sırılsıklam gelir ve intihara teşebbüs eder, fakat başarısız olur. Maalesef, yaşamın yüküne dayanamayan Woolf, birkaç gün sonra, 28 Mart 1941'de intiharı yeniden dener ve bu defa başarılı olur. Ruh sağlığıyla ilgili problemlerinden kaçmak için ölümü seçen Woolf'un cesedi Ouse Nehri'nde bulunur. Yazarın ceketinin cepleri ağır taşlarla doludur...
Yazarın bu yürek parçalayan son mektubunu, öldüğü gün eşi Leonard bulur. İşte o mektup:
"En sevdiğim,
Yine delirecekmişim gibi hissediyorum. Bu korkunç günleri atlatamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve giden zamanı geri çeviremeyeceğim. Sesler duymaya başlıyorum ve konsantre olamıyorum. Bu yüzden yapmam gereken şeyi yapıyorum. Bana verebileceğin en büyük mutluluğu verdin. Kimsenin yapamayacağı şeyleri yaptın. Bu kadar şeyden sonra iki insanın birlikte daha mutlu olabileceğini sanmıyorum. Ben artık savaşamayacağım. Biliyorum, senin hayatını mahvediyorum, bensiz daha mutlu olacaksın. Görüyorsun bu mektubu bile doğru düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek isterim. Bana karşı inanılmaz sabırlısın ve iyisin. Şunu söylemek istiyorum -aslında bunu herkes biliyor- eğer biri beni bu durumdan kurtarabilecek olsa bu sen olurdun. Her şey beni terkedip gitti ama senin iyiliğin hep benimle kaldı. Artık senin hayatını mahvetmeyeceğim. Kimse bizim seninle mutlu olduğumuz kadar mutlu olamazdı."
Nazım Hikmet daha yıllar öncesinden umudun insanda olduğunu söylemişti Umut şiirinin sonunda . Evet belki umut insanda ama maalesef kırıntıları kaldı. Yine de umut hiçbir zaman ölmez başkaları öldürmek istese de her şeyi öldürürler ama umudu öldüremezler. Şairler ,yazarlar düşünce adamları da ölmez ,ölümsüz insanlardır. İyiki doğdun Nazım Hikmet üstad.
Bazen hva soğuk olduğunda odamda kendi köşeme geçip yanıma da sıcak bir içecek alıp kitap okumayı çok istiyorum ama maalesef lise 3 teyim ve sınavlara çalışmak zorundayım:)
Hani bazen bırakıp gitmek istersinizde maalesef sadece istemenizle kalırsınız ya işte bence asıl başarı istemenin de ötesine çıkıp bir adım atabilmektir.Siz ne düşünüyorsunuz?