Travma tamamen sözcük öncesidir. Shakespeare bu dilsiz dehşeti, Macbeth'de kralın ölü nedeni bulunduktan sonra şöyle ifade eder:
“Korku! korku! korku! Ne dil ne de kalp seni anlamaz, seni adlandıramaz! Karmaşa artık şaheserini ortaya koymuştur!”
Sayfa 43Kitabı okuyor
Bundan kötü, bundan iyi bir gün yaşamadım...
Ama bittim artık, yaralarım
İmdat diye bağıracak nerdeyse...
Kendini boşuna harcamış olur insan
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa..
Erkekliği acımasızlık ve şiddetle özdeşleştiren Leydi Macbeth, kana susamış cinlere seslenişinde onlardan kadınlığını, kadınlara özgü merhamet duygularını yok etmelerini ister:
Gelin, alın benden kadınlığımı;
Katılaştırın, taşlaştırın beni tepeden tırnağa.
Öyle koyulaştırın ki kanımı,
Merhamet işlemez olsun içine!
As I watched the wood blacken and crumble and collapse, my lungs constricted, refused to take in sufficient air. How swiftly, how suddenly everything had gone wrong. Where did it even begin? Not with Meredith and me, I told myself, but months earlier—with Caesar? Macbeth? It was impossible to identify Point Zero. I squirmed, unable to dismiss the idea that some huge invisible weight was crushing down on me like a boulder. (It was that ponderous crouching demon Guilt. At the time I didn’t know him, but in the months to come he would climb onto my chest every night and sit snarling there, an ugly Fuselian nightmare.) The fire burned down to embers and its light slowly left the room, leaking out through the cracks. Lacking oxygen, light-headed, I tilted back toward unconsciousness, and it was more like suffocating than falling asleep.
Act 3, Scene 3Kitabı okuyor
Shakespeare'in cinayetlerle suçladığı Macbeth gerçekte âdil ve akıllı bir kraldı... Bu iyi kalpli kral ölümünden sonra yalnız düşmanlarının kin güden hikâyeleriyle şöhret buldu. Shakespeare'in dehası, o düşman iftiralarını insanlığın vicdanına kazıdı.
Sayfa 6 - 7 Dorlion
-birtakım tarihçilerle şairler, yaptıkları betimlemeleri hep karartarak yapmışlardır. Örneğin Latin tarihçi 'Tacite' her ne kadar imparator 'Titus'ün betimlemesini fazla rötuşlarla güzelleştirmişse de, öyle anlaşılıyor ki 'Tibere'in yüzünü biraz fazla karartmıştır. Bir taraftan efsanenin, bir taraftan da 'Shakespeare'in bir sürü cinayetlerle suçladığı 'Macbeth' gerçekte âdil ve akıllı bir kraldı. Yaşlı kral 'Duncan'ı kahpelikle öldürmüş değildi. 'Duncan' daha gençken büyük bir çatışmada mağlup olarak savaşın ertesi günü "Silahçı dükkânı" denilen bir yerde ölü bulunmuştu. Bu kral, 'Macbeth'in karısı 'Gruchno'nun akrabasından birçok kimseleri öldürtmüştü. Oysa 'Macbeth' İskoçya'yı imar etti ve feraha kavuşturdu; ticareti geliştirdi ve soylulara karşı burjuvazinin koruyucusu, şehirlerin gerçek hükümdarı sayıldı. Ama oymak beyleri onun 'Duncan'ı mağlup etmesini de, sanayii himaye etmesini de bir türlü affetmediler. 'Macbeth' işte bu duruma kurban oldu ve anısı da lekelendi. Bu iyi kalpli kral ölümünden sonra yalnız düşmanlarının kin güden hikâyeleriyle şöhret buldu. "Shakespeare'in dehası, o düşman iftiralarını insanlığın vicdanına kazıdı.
Sayfa 6 - 7 Dorlion
Tuhaf bir yaz gecesi dolaşıyor dışarıda.
Gürüldeyen külrengi bulutlar, bulutların arasından kanlı bir orak gibi arada bir gözüken huzursuz bir hilal, geceye toz gibi dağılan sessiz bir yağmur.
Hiçbir şey yerli yerinde değil bu akşam.
Sanki Macbeth'in cadıları çıkacak bir yandan.
En neşelisinde bile kekremsi bir hüzün bulduğumuz eski şarkılar çalıyor.
Eğer hayatımız, üstünde damalar olan o kartondan oyunlardan biri olarak konsaydı önümüze, kaybetmeye pek de aldırmadığımız bir oyun olarak, bugüne dek yaptığımız hamleleri aynen yapar mıydık?
Yoksa değişik mi olurdu bütün o hamleler?
Karanlıkta Sabah Kuşları
MACBETH: Sön, cılız ışık sön! Hayat dediğin nedir ki,
Bir yürüyen gölge, zavallı bir oyuncu sadece,
Birkaç çalımdan sonra yıpranır gider o sahnede
Sonra da unutulur, duyulmaz olur sesi.
Hayat, bir sersemin anlattığı masaldır,
Gürültü, patırtı, doludur deli saçmalarıyla.
Sayfa 119Kitabı okudu
