Madem ki dünya hayatımız Adem Aleyhisselam'ın cennetten indirilmesiyle başladı, o halde her insan için dünya esasen bir pişmanlık yurdudur.
“En büyük pişmanlığım ne biliyor musun?” diye sordu beyaz saçlı adam ve yine kendisi cevapladı bu soruyu: “Yeterince pişman olmamak!”
Kulun kemali pişmanlığındadır, çünkü kul olmak hiç tamam olmamaktır. Bu bize göredir. Arifler için kulluğun kemali benlikten eksile eksile hiç kalmamaktır.
“Kul olacaksan” dedi meczup, “yanacak yanacak kül olacaksın!”
{gökhan özcan}
-Hz. Âdem cennetten dünyaya gönderildiğinde Allah'a yalvardı: "Allah'ım; beni Muhammed (a.s) aşkına affet!"
Alemlerin Rabbi, Âdem (a.s)'dan sordu: "Ya Âdem, sen Muhammed (a.s)'ı nasıl öğrendin; ben henüz onu vücuda getirmedim?"
-Âdem (a.s) dedi ki: "Ey Rabbim! Sen beni yaratıp kalıbıma ruh üflediğin zaman başımı kaldırıp ârşa baktım." Orda bir yazı vardı: "Allah'tan başka ilah yoktur ve Muhammed (a.s) Onun rasülüdür."
-"Sen (mübarek) ismini, insanoğlunun en üstün ve sevgilisi olandan başkasına bağlamayacağına göre, onun kadir ve kıymetini buradan anladım."
Yüce Allah buyurdu: "Doğru söyledin Ya Âdem; O benim için insanoğlunun en sevgilisidir. Madem ki onun aşkına benden mağfiret istiyorsun, seni affettim."
Sayfa 36Kitabı okudu
