Mahmut ağdemir
@magdemir
Bir gün büyümeyi başarırsam ve çocuk sahibi olma şansım olursa neden küçük çocuklarım olmasın ki; sanırım bir sürü kovalamaca, kahkaha ve çığlık dolu evler inşa etmek isterdim. Ama onlara sahip olmazsam, bomboş evler, bensiz olacak.
Asla geçmişteki eylemlerimize geri dönemeyiz, kalbimizde bir saat olsa bile.
Bir kız çocuğunun büyümesi ne zaman biter acaba? İlk âdet gördüğünde mi, 18 yaşını doldurunca mı, evlenince mi, saçına ilk ak düşünce mi?
Okur Takip Önerileri
Her zaman olduğu gibi bu köyde günbatımı nefisti. İnsan kıyıdaki teknelerden birine binip denize açılma isteğini güçlükle bastırıyordu. Bu limandan çıkınca en yakın ada Kalimnos’tu, onun yanında şirin Leros, daha sonra İncil’in Apokalips bölümünün yazıldığı Patmos.
Stefean Zweig’ın yıllar önce okuduğum satırları aklıma geldi. Uçakların icadı Zweig’ın neslini çok heyecanlandırmış, dünyada savaşların sonunun geldiğine inandırmıştı. Uçaklar havadan uçtuğuna göre sınır falan tanımazdı ki. Dolayısıyla sınırlar yok olacak, barış gelecekti.
Ama o nesil birkaç yıl sonra uçakların gökten bomba yağdırarak Avrupa’yı yıktığını görmenin şokunu yaşamıştı. Entelektüel iyimserliğe karşı, politik gerçek.