nurdan gürbilek
ister tasasız, sıradan, anlayışsız olanı olsun, is terse akıllı, sorgulayıcı, anlayışlı olanı, yazar için daima başkasıdır okur. çünkü yazara metnin daima bir dışı olduğunu hatırlatır. yapıt tümüyle o dışı gözettiğinde kendini "onlar"a, oradaki çıkar ilişkisine baştan teslim eder; müşterisine kur yapmaktan, onu memnun etmekten başka çaresi yoktur. ama o "dış" hiç yokmuş, önemsizmiş, yazar onsuz da yapabilirmiş gibi davrandığında bu kez kendi kibri ne teslim olur. "onlar"dan etkilenmiş olduğunu, kendisinin de kısmen onlardan yapılmış olduğunu görmezden gelecektir. ne biri ne diğeri: ikisi arasındaki gergin hattır yapıtı ayakta tutan.
Nurdan gürbilek - mağdurun dili
Acı Anlatılabilir mi?
"Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz!
Sayfa 49
Trajik ve Patetik kavramları
"Trajik, kaçınılmaz kadere başkaldıran kahramanın bu seçimi yüzünden çektiği acıyı anlatırsa, 'patetik' daha baştan kaderin sillesini yemiş, masum ya da korumasız, öksüz ya da yetim, düşmüş ve ezilmiş olanın haksız yere çektiği, çaresizce kabullendiği acıyı anlatır. Bir bakıma talihsizlerin, güçsüzlerin, zavallıların alanıdır Pathos. Shakespear'de Hamlet trajikse, Ophelia patetiktir.Kral Lear trajikse, Cordelia patetiktir. Ya da Dostoyevski'de Suç Ve Ceza"nın Raskolnikov'u trajikse, İnsancıklar'ın kimsesiz küçük Nelli'si patetiktir. Halit Ziya'nın Aşk-ı Memnu'sunda kendi kötü sonunu hazırlayan Bihter trajikse, Nihal'e duyduğu karşılıksız aşkı içine gömerek tükenip giden biçare Beşir patetiktir."
Sayfa 59