Alaeddin Özdenören-Benim Ölümüm
Gülüm gülüm
Bu kentin koynuna girdiğim günden beri
Cebimde ölümüm
Avuç avuç dağıtırım insanlara
Bir türlü tükenmez ölümüm.
Üzümleri aydınlatırım
Masal çarşılarını
Yatağına sığmayan ırmakları
Mağra içlerine gizlenmiş aşkları
Yerler mühürlenince akşamları
Kanlı sulara gömülürüm.
Gülüm gülüm
Benim ölümüm
Çocukların kulaklarına küpedir
Vitrin denizlerine zincirlenmiş çocukların.
"İnsan yola bakarken kısalıyor
Yol insana bakarken uzuyorsa
Ben ırmakta çöl arayan o meczup
Sen korkusuz bir mağra gibisin
Çiçek arıyorsun uçurumlarda
Aynı yerden bakamıyoruz dağlara."
Muhit Dergi
İnsan soyu kendini fazla ciddiye alıyor. Dünyada işlenen ilk günah da budur. Mağra adamı gülmesini bilseydi, tarih çok daha değişik ilerlerdi.
Sayfa 53Kitabı okudu
Böyle ansızın işte her yerden sana gelmek
Seni bu kadar sevmek suç ve ceza.
İyiydim, karşı karşıydım bir nihilist bakışıyla
Oysa gel uyaklı bir göz, git konuşmalı bir ayak
Olup da olmamak sanki en açık anlamında
Ya da her türlü silahlarla biraz buluşmak
Buluşup ayrılmak hemen o mağra baskınında
Bu kaçıncı eşkıya, çıkarın gözlerimden
istemem, gittiğin öyle donmasın bakışlarda...
Çağlardan çağlara yürüyen sırrı
Fısıldadım mağra arkadaşına
Güneş geri gelir battığın yerden
Vaktinde yönelsin dost Hakka diye
Felekler seninçin var oldu yine
Geceler boyunca alnın yerdedir
Ay iki bölünür gelir önünde
Onaylar sesiyle ululuğunu
Bir anda çıktığın sonsuz yolculuk
Hayalin meleğin yandığı nokta
Çeşme parmağından içer suyunu
Ölümsüz çağrının savaşçıları
Elin erişince kısır koyundan
Kâseler dolusu sütler süzülür
Ülkeler kapısı bir bir açılır
Kazmalar inince kaya üstüne
Gözlerin uyur da kalbin uyumaz
Sevgili gönlünden çıkmıyor diye
