Bir olayın öncesi, sırası ve sonrasının tasviri, karakterlerin derinliği ve analizi, hikayenin işlenişi beni kitaba çeken en önemli şeylerdi. Evet Ronya'nın vicdanı ve çevresindekilerle mücadelesi de vardı. Ama benim favori karakterlerim Razumihin ve Dunya'dır. Öncelikle Razumihin, kitapta ondan daha ikinci bahsedişte kendimi ona çok yakın buldum. Ronya ilk hastalandığında başında durması, her şeyi kendince halletmesi, yaptığı saçma sapan muziplikleri, neşesi... Hatta Razumihinden ilk bahsedişte şöyle bir şey geçiyordu : Razumihin yolda Ronya'yı görmüş ama dostunu rahatsız etmemek için görmezden gelmişti. Sanırım Ronya ve Razumihin'in dostluklarını sevdim. Zaten Ronya'nın tek dostu da oydu. "Daha doğrusu dostluk değil, dostça bir ilişkiydi bu." Dunya'yı ise sonlara doğru sevdim. Duruşu, ailesine fedakarlığı, kadınlığı, yeri geldiğinde çektiği restler... Ve iki sevdiğim karakterin birlikte oluşuna ayrıca sevindim tabiki. Sonya ve Ronya'yı da birleştiren kendilerince günahlarıydı bence. Sanki bir mecburiyet onları yakınlaştırdı, bir araya getirdi.
Ben asıl Ronya'nın cezası bittikten sonrasını merak ediyorum. Razumihin'in planlarını mı gerçekleştirecekler, Sonyayla nasıl bir bağ kuracaklar? Nasıl bir hayatı olacak?
Raskolnikov'un kitabın başında da dediği gibi her şey bir raslantıyla başladı. Ve raslantılarla devam edip yine raslantılarla bitti.
