Ve ben yine de, içinde bulunduğum şeyin beni hasta eden bir bağımlılık olduğunu, beni ben olmaktan çıkarıp bir zavallıya dönüştürdüğünü bildiğim bu şeyi, beni sevdiklerimden de ayrı düşüren, onların gözünde acınası bir acuze yapan bu çirkin şeyi bir türlü bırakamıyorum.
Sayfa 40 - Can Yayınları 4. BaskıKitabı okudu
İnsan, memleketini ilk terk edişinde artık hiç bilmediği bir yere ait olmaya başlıyor ve zihnen dönemiyor bir daha yuvaya.
"Bir de fedailer zümresinin başı olan Kara Kemal, Küçük Tal'at, Abdülkadir Beyler gibi "Rica'lül gayb" dedikleri kimseler vardı. Bunlar pek dışarda görünmezlerdi; Üçler'den ve Kara Kemal'den direktif alırlardı.İç yüzleri belki, kendi içlerinden doğru olarak hatıra yazanlardan öğrenilecektir. Dışardan görünen ve işitilenler bunlardı."
Sayfa 110 - KitabeviKitabı okudu
"... Ankara'yı sevmek evcilleşmiş bir hayvanı sevmek gibidir, her an dönüp ısıracağını bilerek. Ankara'yı sevmek, şehirde sevilecek tek şeyin Ankara olduğunu bilmektir. Minibüse dolmuş, üstgeçite köprü, çamaşır suyuna ozon demek, kapıcıyı kravatlı, mebusu eşofmanlı görmeyi yadırgamamaktır. Kar toplayan kırmızı-kara ayaz gecelerinde, soğuğa mukavemetin nafile olduğunu bilmek, kendini ona teslim etmektir Ankara'yı sevmek.. ."