Kutü'l Amare zaferini hiç bilmiyordum. 1. Dünya Savaşı sırasında; Çanakkale savaşı gibi bir diğer zafer kazanılan yer burasıymış. 13000 kişilik İngiliz ordusu teslim alıyor. Muazzam bir olay. Kitaba gelince;
Evet diğer yorumlarda göreceğiniz üzere; kitap tekrara düşüyor. Ama bu durum beni sıkmadı. Aksine olayları daha iyi pekiştirmeme yardımcı oldu. Ayrıca olaya farklı bakış açılarından bakmamızı sağladı.
Gururu ile hatırlayacağımız Süleyman Askeri beyi tanıdım.
Enver Paşa'nın amcası olan; bu zamana kadar adını bile duymadığım Halil Paşa'yı tanıdım. Ki kendisi çok genç yaşta Paşa'lık rütbesini alıyor. Kararlı, cesur, içi memleket sevgisi dolu, iyi bir asker, iyi bir komutan olarak hatırlayacağım kendisini. 1934'den sonra Kut soyadını alıyor.
Sakallı Nurettin bey... Kendisine bağlı birlikleriyle Selman-ı Pak savaşını kazanıp, İngiliz ilerleyişinin durdurulmasını sağlıyor. Bu zafer ardından İngilizleri takip ediyor ve İngilizler Kut'a çekiliyor. Kendisi aklımda fevri biri olarak kaldı diyebilirim.
Ali İhsan Sabis. Mevzu bahis dönemde Sabis tepelerinde kazandığı zafer dolayısıyla bu adı soy ad olarak kabul etmiştir. İngilizler'in Journal isimli 240 ton yiyecek taşıyan gemisine ateş emrini vermiştir. Geminin batmadan kıyıya varmış olması sonucu Kut'taki İngiliz ordusuna gitmesi gereken 240 tonluk gıda, bizim elimize geçmiştir. Geminin adı "Kendi Gelen" olarak değiştirilmiş ve savaş ganimeti olarak el konmuştur.
