— O dönemde hezimet ne demekti senin için?
— İstediğim bir şeyin gerçekleşmemesi. Başladığım bir şeyi tamamlayamamam.
Sayfa 8
Batı Şeria veya Gazze Şeridi’nden geçip İsrail şehirlerinde çalışmaya gelen işçiler, henüz alışılmış bir olgu değildi. Hezimetten hemen sonra Arap kamuoyunun genel bakışı, işçilerin çalışmaması, ihtilali reddetmeleri ve direniş göstermeleri gerektiği şeklindeydi. Ne var ki sorumluların hiçbiri işgal edilmiş bölgelerde insanların geçimlerini nasıl sağlayacağını düşünmedi.
Tek dertleri, insanlar durdukları yerlerde sebat edip işgalcilerle işbirliği yapmasınlar.
— Toplar sustuğunda açlık hissetmem hakkımdır.
Bunu diyen adama daha ne söyleyebilirsin ki? Ne acı ki, hamasetli marş ve konuşmaları öğütüp hamura çevirip ekmek yapamıyoruz.
vatanına ait olma duygunu da istila ediyorlar ki, yarattıları gerçek hep seninle vatanın arasında olsun, vatanın sana hep bir yük, hep bir kelepçe, hep bir elem olsun diye. Ama sen bu kelepçesiz özgürlüğü bulamazsın, o yükü taşımadan duramazsın, bu acıyı hissetmeden mutlu olamazsin. Vatan hafızanda ve vücudunun hücrelerindedir ve her hareketinle daha da çok iç içe girip birbirlerine örülüyorlar.
Orada zaman, çocukları ihtiyar yapmıyor, düşmanla karşı karşıya geldiği andan itibaren, onları adam yapıyor.
-Çığlık gibi ölüm nasıl olur?
-Bir dava için olanı
Çünkü, Gazze'de zaman başkadır. Çünkü, zaman Gazze'de tarafsız bir unsur değildir. İnsanları tefekkürün soğukluğuna değil, onları patlamaya, hakikatle çarpışmaya itiyor
Akşam portakal rengine bürünerek usul usul iner Kudüs'e.
Hayır. Vatan bir gölgenin ağaca ait olması değildir. Bir ok ucunun sadağı olması gibi bir şey değildir. Vatan bir hısımlık, bir kan bağı değil. Vatan bir din değil, bir ilah değil. Vatan bu gurbette oluşumdur. Kudüs’te kendini gurbette hissetmendir. Kudüs’te seni paramparça eden bu gurbet duygusudur vatan.
Sayfa 115
En tehlikeli şey, yabancıların işgali altında olan vatanında bir lokma ekmeğe muhtaç olmanızdır. Kötü olan başka bir şey daha var: İşgal, bütün gerçekçi vatandaşları açlığın kaçınılmaz olduğu düşüncesine itmiştir, çünkü artık hem silahlar hem siyaset, gittikçe suskunluğa bürünüyordu.
— Savaş anında ve çatışmalar sürerken, geçimi ve yaşam standardı pek umurunda olmaz insanların. Savaş deyin, çatışma deyin, kurban giden insanlar bizden olsun! Ama toplar sustuğunda açlık duymak hakkımızdır.
Sayfa 48
Ey ressam dostum! Senin şu sözün, “İltica etmemiz halklarımızın ortak noktasıdır”, ne demek oluyor? Bu şantajdan başka bir şey değil. Nazilerin sürgün ettiği mülteciler, Filistin’de bir vatan buldu. Siyonizmin sürgün ettiği mülteciler nerede kalıyor? Nerede?
Sayfa 39