Bir insanı tamamen tanıdığını düşündüğünde ama bir konuda seni yanılttığında, öyle derin bir öfke duyarsın ki, tanıdığın tüm doğrular boş gelir ve sadece öfkeni kusmaya başlarsın."
"Kalp işte. Bir kez kırıldığında, bin kez de tamir edilse, nankör, yine suçlar onu bir defa kıranı."
"Onu doğduğuna pişman et, sonra özlersen barışırsın."
Söylemesi ne kadar da kolaydı. Onu şu an bile özlüyordum ki ben.
Hissetmesi, söylemesi kadar kolay değildi.
Onu çok özlüyordum.
"Ve sonra bir adam tanıdım. O adam benim için bir yabancıyken bile hiç kimseyle olmadığım kadar yakınımdı. Ona güvenmemi isteyen o değildi, diğer insanların aksine. Ona güvenmeyi seçen bendim. Bir aptal gibi ona tüm güvenimi verdim. Ona içimdeki son güveni verdim."