Nefes alamıyorum! Bağzı şeyleri kabullenmek alışmak istemiyorum içten içe bitiyorum bunun farkında olup elimden bişey gelmemesi çok ağır basıyor artık insanlara biraz daha fazla ilgi, tahammül tolerans gösterecek ne gücüm ne de sabrım kaldı. Karşılık beklemiyorum hiç kimseden anlayış bekliyorum sadece bu kadar zor olmamalıydı bu. Dayanamıyorum daha fazla, saklıyorum kalbimdeki çürükleri, yaraları, acıları ama ruhum ilgilenmemeye benimsedi sanırım. Kimsenin umurunda olmadım.