Ka bla havîn bê, Evdilcebar!
Ka şixrê bikşîne
Ka gêlê bike, malava!
Ka genimê sorgulî ji kayê veqetîne
Dê mele bê hafa te helbet
Dê şêx bê îrşadê bi îznillah
Şanê axê wê li te bipirse
Ha! ji bîr meke
Para onbaşî jî hilîne, Evdilcebar!
Bivê nevê ji salê carek
Wê riya te bi qereqolê bixîne.
Xwedê mezin e, Evdilcebar!
Mebêje "bêkes û bênas im"
Ji tenêhiya xwe ya niha megazinîne.
Madem rojek xweşiya nemeşrû carinan saleke elema manewî dide kişandin. Û ew elema ku ji nexweşiya rojekê ya demkî hatî gelek xweşiyên manewî û xêran dide, digel wan jî xweşiyên manewî yên ji xilasbûna zewala wê tên jî hene. Tu li encama vê nexweşiya demkî ya hatî serê te û li mahiyeta xêra wê bihizrîne. Bêjê “Wê ev jî bibore malava!” û ji dêl giliyê, tu şukrê bike.
Xwedê mezin e, Evdilcebar!
Dilê xwe bi halê xwe meşewitîne Tenêhîariziyê bi Xwedê ye, Lêtu ji tenêhiya xwe re bişêkirîne.
Kabla havîn bê, Evdilcebar!
Kaşixrê bikşîne Kagêlê bike, malava!
Kagenimê sorgulî ji kayê veqetîne
Dê mele bê hafa te helbet
Dêşêxbê îrşadê bi îznillah
Şanê axê wê li te bipirse
Ha! ji bîr meke
Para onbaşî jî hilîne, Evdilcebar!
Bivê nevê ji salê carek
Wê riya te bi qereqolê bixîne.
Xwedê mezin e, Evdilcebar!
Mebêje "bêkesûbênas im" Ji tenêhiya xwe ya niha megazinîne.
Lê malava! de ka ev îslamiyetî ye? De ka ji kitêbê şerîetê re tê gotin "pirtûkê şerîetê." Kitêb kitêb e, pirtûk pirtûk e. Xwedê mûînê te be çawa ye, Xwedê alîkarê te be çawa...